Στη μνήμη του "ξυπόλητου φακίρη"
(χαρακτηρισμός κατά τον Ουϊνστον Τσώρτσιλ)
Μια ημερομηνία, που θα περάσει στα ψιλά των εφημερίδων, μια ημερομηνία θεσπισμένη ανάμεσα σε τόσες άλλες διάφορες και αδιάφορες από τον Ο.Η.Ε. Κι όμως μέσα στον κουρνιαχτό των πολιτικο-στρατιωτικο-οικονομικών συμβαινόντων ανά τον πλανήτη (και στη χώρα μας φυσικά), το όραμα και το κατόρθωμα του Μαχάτμα Γκάντι φαντάζει υπέροχο!
139 χρόνια μετά τη γέννησή του, άλλος ηγέτης ΔΕΝ παρουσιάστηκε σε κάποιο κράτος να επαναλάβει την "επανάσταση χωρίς βία". Ο ινδός ηγέτης άφησε παρακαταθήκη, ότι πράγματι οι λαοί μπορούν να αντιμετωπίσουν τη βία με παθητική αντίσταση, όταν είναι δεδομένο πως η βία γεννά βία. Οι επαναστάσεις στον κόσμο με τα διάφορα χρώματα - κόκκινη, πορτοκαλί, πράσινη, ουράνιο τόξο...- πέρασαν πάνω από πτώματα αμάχων και ενστόλων, είτε επιτυγχάνοντας, είτε όχι, τους στόχους τους.
Ο Μαχάτμα Γκάντι πίστευε και απέδειξε με το προσωπικό του παράδειγμα ότι η ηθική είναι έμφυτη σε όλους τους ανθρώπους, ακόμη και στους δυνάστες, γι' αυτό και ο λαός δεν πρέπει να υποκύπτει στη βία τους, αλλά αντιθέτως να αγκαλιάζει την αντίθετη πλευρά, έως ότου ο τύραννος να έρθει αντιμέτωπος με τη βία , που προκαλεί ο ίδιος.
1 σχόλιο:
Λίγα λόγια για τον Γκάντι: Το 1919 οι Βρεττανοί περάσαν τον νόμο Rowlatt (Rowlatt Act) - σχεδόν πανομοιότυπο με το "Patriot Act" που περασε το Αμερικάνικο Κονγκρέσσο το 2001 - ο οποίος έδινε δικαίωμα σε προληπτική προσωποκράτηση, την σύλληψη και περιορισμό ανθρώπων οι οποίοι ήταν "ύποπτοι για ανατρεπτικές δραστηριότητες". Άνθρωπους που θεωρούσαν "επικίνδυνους" μπορούσαν να τους κρατήσουν απεριόριστα.(Μεγάλη ομοιότητα και με το δικό μας τρομονόμο)
Ο Γκάντι και οι οπαδοί του ορκίστηκαν: "θα αρνηθούμε πολιτισμένα να υπακούσουμε αυτούς τους νόμους".
Το 1930 ο Γκάντι και άλλοι πήραν μέρος σε μία κίνηση πολιτικής ανυπακοής ενάντια στο κυβερνητικό μονοπώλιο στο αλάτι και τον καταπιεστικό φόρο αλατιού. Παρελάσαν από το Ahmedabad ως την παραλία Dandi και φτιάξαν αλάτι από την θάλασσα, καταπατώντας τους νόμους για το αλάτι.
Πρέπει ο πολίτης ποτέ για λίγο ή στο μικρότερο βαθμό, να παραδίδει την συνείδηση του στο νομοθέτη; Γιατί έχει ο κάθε άνθρωπος συνείδηση τότε; Όταν πληγώνεται η συνείδηση δεν χύνεται κάποιου είδους αίμα;...Δεν είναι επιθυμητό να καλλιεργούμε σεβασμό για τον νόμο, αλλά για το δικαίωμα.
Προβληματισμοί και σκέψεις του Η. Thoreau από το βιβλίο του "Πολιτική Ανυπακοή" για τον οποίο ο Γκάντι είπε "έχει αφήσει μια μεγαλειώδη διατριβή για το Καθήκον στην Πολιτική Ανυπακοή"
Οι περισσότεροι νομοθέτες, πολιτικοί, δικηγόροι, υπουργοί και γραφειοκράτες, υπηρετούν την πολιτεία με το κεφάλι τους. Επομένως δεν κάνουν κανένα ηθικό διαχωρισμό και άρα μπορεί να κάνουν κακό, χωρίς να έχουν πρόθεση, σαν να κάνουν το σωστό.
Μία είναι η ερώτηση που καίει την ανθρώπινη ύπαρξη: Πως θα ζήσουμε τις ζωές μας σε μία κοινωνία που κάνει όλο και πιο δύσκολο το να είσαι άνθρωπος;
Δημοσίευση σχολίου