Παρασκευή 29 Μαΐου 2009

ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ , ΣΥΝΕΛΛΗΝΕΣ !!!


ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: "Αρχαία Κρηστωνία-Ιστορίες και θρύλοι". Άγνωστες περιοχές,και πτυχές της ιστορίας της Μακεδονικής γης.


"Θεοί και θνητοί ξεπροβάλουν ακρωτηριασμένοι μέσα από τα συντρίμια των αιώνων και μας δηλώνουν εναγωνίως την παρουσία τους"

Με έναν διαφορετικό τρόπο γραφής ο
Γιώργος Εχέδωρος
προσεγγίζει τα ιστορικά γεγονότα της
Αρχαίας Κρηστωνίας
δίνοντας σε αυτά μια νέα διάσταση. Είναι γεγονότα, που εμπλουτίζουν τις γνώσεις μας για τον αρχαίο μακεδονικό τοπικό πληθυσμό,ο οποίος πραγματικά διέπεται από σπάνιες αρχές με ιδιαίτερα και μοναδικά ήθη.
Η αρχική έκπληξη του πλούτου των γραπτών πηγών,των αρχαίων επιγραφών, των αγαλμάτων και των μνημείων, μετουσιώνεται σε ενθουσιασμό και θαυμασμό για μια κοινωνία ,που συνεχώς επιδιώκει
να παραδειγματίζει τα μέλη της και να βαδίζει με αισιοδοξία στο μέλλον.


ISBN:978-960-89740-1-2.


Επικοινωνία: echedor@otenet.gr -

(με τη φιλική προτροπή για παρουσίαση από το εξαιρετικό ιστότοπο)
Βισάλτης


πληροφορίες :

Κρηστωνία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Κρηστωνία ήταν αρχαία επαρχία της Μακεδονίας. Εκτεινόταν στα βοειοανατολικά της Μυγδονίας, νότια της Παιονίας, και Μαιδικής, και δυτικά της Βισαλτίας, δίπλα στις πηγές του Εχέδωρου ποταμού (του σημερινού Γαλλικού), δηλαδή από του Δυσώρου όρους μέχρι του Βερτίσκου.

Στην αρχή έφερε δύο ονόματα, Κρηστωνία και Βισαλτία, και βρισκόταν κάτω από αυτόνομο βασιλέα. Μετά όμως την ήττα των Περσών στη μάχη των Πλαταιών (479 π.Χ.), τόσο η Κρηστωνία όσο και η Βιστωνία κατακτήθηκαν από τον Αλέξανδρο Α' και αποτέλεσαν επαρχίες του Μακεδονικού Βασιλείου, στο οποίο και παρέμειναν μέχρι τη ρωμαϊκή κατάκτησή τους το 168 π.Χ..

Από όλη τη Κρηστωνία οι αρχαίοι συγγραφείς αναφέρουν μόνο τη πρωτεύουσά της που ήταν η Κρηστώνα (Κρηστών). Νεότεροι όμως περιλαμβάνουν σε αυτήν τη Μυγδονία με τις πόλεις: Αντιγόνεια, Ξυλόπολις, Τέρπυλος, Καραβία και Γυναικόκαστρο.

Αρχαίοι κάτοικοι της Κρηστωνίας ήταν οι Κρηστώνες.


(Δείτε το σχετικό βίντεο)

Η ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΚΑΙ ...Η ΑΛΛΗ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ

Εάλω η Πόλη....

556 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την Άλωση της Πόλης. Ένα γεγονός που σημάδεψε τον Ελληνισμό και καθόρισε την μετέπειτα πορεία του.
Τιμώντας το γεγονός αυτό ακολουθεί ένα χρονικό που δείχνει την φθίνουσα πορεία του Βυζαντινού Κράτους και περιγράφει τα γεγονότα έως την είσοδο των Τούρκων στην Πόλη.

από το ομογάλακτο blog :

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ

OI ΠΕΡΙΕΡΓΟΙ ΘΑΝΑΤΟΙ «ΕΝΩΤΙΚΩΝ» ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ

Ο ρόλος του Αγίου Μάρκου Ευγενικού

Ο ορθόδοξος Κλήρος της εποχής της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης, ως γνωστόν, εκήρυττε, ότι ήταν «θέλημα Θεού» η Πόλη να τουρκέψει, «θεϊκή βούληση και τιμωρία», «Θεία Πρόνοια» και άλλα. Μέσα στα πλαίσια της «θέσης» αυτής της Εκκλησίας ήταν η εχθρότητά της κατά των Καθολικών της Ευρώπης, για την οποία καυχάται έως σήμερα. Αποτέλεσμα της εχθρότητας αυτής ήταν η αποτυχία της ένωσής της με την Καθολική Εκκλησία και η πτώση της Κωνσταντινούπολης στους Τούρκους, που κι αυτή συντελέστηκε με εσωτερική προδοσία. Κεντρικό πρόσωπο της τραγωδίας αυτής αποτέλεσε ο ανακηρυχθείς άγιος και στυλοβάτης της Ορθοδοξίας μητροπολίτης Εφέσου, Μάρκος ο Ευγενικός.

Κατά τις αρχές του 15ου αιώνα οι Τούρκοι χωρίς καμμία σχεδόν αντίσταση των τοπικών αρχόντων και με την βοήθεια των κληρικών είχαν εισβάλει στα Ελληνικά εδάφη ως «ελευθερωτές» απ’ τον βυζαντινό ζυγό. Γράφει ο Άγγλος συγγραφέας και περιηγητής R. Walpole στο έργο του «Travels in various Countries», σελ. 216 για την σχέση της Εκκλησίας με τους Τούρκους: «Όταν οι ρασοφόροι είδαν την πρόοδο των τουρκικών όπλων στην Ανατολή επί του σουλτάνου Ορχάν (1.326-1.362) και φοβήθηκαν ενδεχόμενη πτώση της Κωνσταντινούπολης, έστειλαν αντιπροσωπία στην Προύσα, που ήταν τότε η πρωτεύουσα των Τούρκων, με πεσκέσι (χρηματικό δώρο) 14.000 τσεκινίων στον σουλτάνο και ζήτησαν, όπως οι κληρικοί συνεχίσουν να έχουν τις θρησκευτικές τους ελευθερίες, την εξουσία επί του λαού και την αποκλειστικότητα του Αγίου Όρους, όταν τα νικηφόρα στρατεύματά τους καταλύσουν την διοίκηση της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.» Πάντοτε κατά τον Walpole, ο Ορχάν δέχθηκε το πεσκέσι και την προδοσία των μοναχών, που παραδίδονταν σ’ αυτόν εκατό χρόνια προ της άλωσης της Πόλης. Ο σουλτάνος τους έδωσε σχετικό φιρμάνι (έγγραφο), το οποίο υπήρχε στις Καρυές κατά την επίσκεψη του Walpole στην Μακεδονία κατά τις αρχές του 19ου αιώνα.

Στην Ευρώπη οι Δυτικοί ετοιμάζονταν ν’ αντισταθούν στην προέλαση των Τούρκων στην Ουγγαρία και στην Πολωνία, αγνοώντας την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, που την θεωρούσαν χαμένη υπόθεση. Προ του οθωμανικού κινδύνου, που εξαπλωνόταν απειλητικά, ο αυτοκράτωρ Ιωάννης Η΄ Παλαιολόγος (όπως έπραξε και ο πατέρας του Μανουήλ Παλαιολόγος) παρεχώρησε στους Τούρκους πολλές περιοχές της Μακεδονίας και της Θράκης. Η κίνηση αυτή του έδωσε τα χρονικά περιθώρια να επιδιώξει τη βοήθεια των Δυτικών και του πάπα.

Φερράρα, Φλωρεντία – Το ταξίδι στην Ιταλία

Ο Ιωάννης Παλαιολόγος συγκάλεσε Σύνοδο των αρχιερέων της Ορθοδοξίας, για να ορίσουν τους τοποτηρητές, που θα αντιπροσώπευαν τη Βυζαντινή αποστολή στη Φερράρα, όπου θα γίνονταν οι διαπραγματεύσεις με τους Ευρωπαίους. Γρήγορα ο Κλήρος και ο λαός χωρίστηκαν σε ενωτικούς (αυτούς, που ήθελαν την Ένωση και την σωτηρία της αυτοκρατορίας) και σε ανθενωτικούς (αυτούς, που προτιμούσαν την παράδοσή της στους Τούρκους). Ως αρχηγός και «έξαρχος» της ορθοδόξου αποστολής των ανθενωτικών ωρίσθηκε ο μητροπολίτης Εφέσου Μάρκος ο Ευγενικός. Μαζί ακολουθούσε πλήθος κληρικών διαφόρων βαθμών και ο μετέπειτα οικουμενικός πατριάρχης των ραγιάδων Γεώργιος Σχολάριος, ο μετονομασθείς σε Γεννάδιο. Στην αποστολή αυτή απ’ την μεριά των ενωτικών μετείχαν σπουδαίοι πολιτικοί και πνευματικοί άνδρες της εποχής όπως ο νεοπλατωνικός φιλόσοφος Πλήθων Γεμιστός, ο μαθητής του και αρχιεπίσκοπος Νικαίας Βησσαρίων (ένας απ’ τους βασικούς συντελεστές της Ιταλικής και Ευρωπαϊκής Αναγέννησης), ο αδελφός του Ιωάννη Παλαιολόγου, Δημήτριος κ.ά..

Στις 27 Νοεμβρίου του 1437 αναχώρησε η αποστολή απ’ το λιμάνι της Κωνσταντινούπολης. Τις πρώτες στιγμές του ταξιδιού δύο ισχυροί σεισμοί έπληξαν την σεισμογενή περιοχή του Βάσπορου. Οι κληρικοί μίλησαν για σημάδια οργής του θεού! Στην Βενετία έφθασαν την 8η Φεβρουαρίου του 1.438 μ.Χ. Είκοσι ημέρες αργότερα αναχώρησαν για την Φερράρα. Η Σύνοδος συγκεντρώθηκε την 9η Απριλίου του 1438 μ.Χ. και μετά από καθυστέρηση τεσσάρων περίπου μηνών άρχισαν οι εργασίες της. Ενώ αρχικά οι συζητήσεις «Βυζαντινών» και Λατίνων έδειχναν να βαίνουν καλά, γρήγορα άρχισαν οι πρώτες δογματικές διαμάχες. Ως βασική διαφωνία προέβαλλε το ζήτημα από πού εκπορεύεται το Άγιο Πνεύμα, «εκ του Πατρός και του Υιού», ή «δια του Πατρός και του Υιού» («Filioque»).

Ο Μάρκος έδειξε γρήγορα τον φανατισμό του στα της Ορθοδοξίας συμφέροντα, φρόντισε δηλαδή επ’ ουδενί να μην επέλθει συμφωνία ένωσης των δύο Εκκλησιών. Αποκαλούσε τους ενωτικούς «ψευδαποστόλους και εργάτας δολίους». Ο μητροπολίτης Νικαίας, Βησσαρίων, ήρθε σε σφοδρή αντιπαράθεση μαζί του και τον απεκάλεσε μπροστά σε όλους προδότη, δεδομένου, ότι ο Βησσαρίων και οι άλλοι ενωτικοί γνώριζαν, πως το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης είχε ήδη έρθει σε συμφωνία με τους Τούρκους, για την παράδοση της Πόλης εκ των έσω.

Το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης είχε ήδη έρθει σε συμφωνία με τους Τούρκους, για την παράδοση της Πόλης εκ των έσω.

Λόγω οικονομικών δυσχερειών και ενός λοιμού, που έπεσε στην Φερράρα ο πάπας αναγκάστηκε να μεταφέρει τη Σύνοδο στη Φλωρεντία. Οι Ανατολικοί κληρικοί έδειξαν δυσαρέσκεια και απείλησαν να φύγουν. Όμως ο πάπας τους υποσχέθηκε να τους δώσει τα καθυστερούμενα, που τους είχε προηγουμένως τάξει, καθώς και 12.000 χρυσά νομίσματα και δύο πλοία για βοήθεια της Κωνσταντινούπολης. Στις 26 Φεβρουαρίου του 1.439 μ.Χ. άρχισαν ξανά οι εργασίες της Συνόδου στην Φλωρεντία. Σε επτά συναντήσεις, που θ’ ακολουθήσουν, οι ανθενωτικοί με τον Ευγενικό, τον Σταυρουπόλεως Ησαΐα και τον Ηρακλείας Αντώνιο θα φέρουν τα πράγματα εκεί που ήθελαν, δηλαδή σε πλήρες αδιέξοδο.

Γράφει η εγκυκλοπαίδεια «Ήλιος» (λήμμα «Ευγενικός Μάρκος», τόμος 8ος, σελ. 400): «Ο φανατικός αυτός κληρικός προσέφερε κατά τα δύο τελευταία προ της συνόδου δια την ένωσιν των Εκκλησιών έτη εις τον εναντίον της ενώσεως αυτής αγώνα (…). Δεν ήτο ούτε αφελής ούτε ακατατόπιστος ο Ευγενικός, δια να μην αντιλαμβάνεται ότι ο έσχατος των κινδύνων, η τελική υπό των Τούρκων υποδούλωσις, ανέμενε την Κωνσταντινούπολιν. Χωρίς όμως καμμίαν δυνατήν μείωσιν των πεποιθήσεών του εκ του κινδύνου αυτού το απεδέχετο ως κάτι το μοιραίον, ως άνωθεν αποφασισμένον.»

Ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός (σ.σ. ο Αγενής θα ταίριαζε καλύτερα), μητροπολίτης Εφέσου σε φορητή εικόνα∙ στα πόδια του εικονίζεται ένας καθολικός ιεράρχης. Ματαίωσε, εφαρμόζοντας την πρακτική «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», τη σωτηρία της Κωνσταντινούπολης από την κατάληψη. Η Εκκλησία της Ελλάδος... γιορτάζει τη μνήμη του στις 19 Ιανουαρίου.

Βλέποντας τα πάντα να γκρεμίζονται ο Ιωάννης Παλαιολόγος συγκάλεσε όλους τους κληρικούς, δηλώνοντάς τους πως όποιος εναντιούτο ξανά στην Ένωση θα τιμωρείτο παραδειγματικά ως προδότης. Ο Μάρκος Ευγενικός μαζί με το Σχολάριο και με λίγους φανατικούς ανθενωτικούς ζηλωτές δήλωσαν, ότι προτιμούσαν να πεθάνουν παρά να λατινίσουν. Η διαφωνία του «εκ» και του «δια» συνεχίστηκε. Παρά την προσπάθεια των Λατίνων να πείσουν τον Ευγενικό, ότι η διαφορά τους ήταν μηδαμινή και ότι η Ένωση ήταν κάτι το εύκολο για τις δύο κοινότητες, καμμία πρόοδος δεν επιτεύχθηκε. Όμως, με πρωτοβουλία του Παλαιολόγου, του Βησσαρίωνος, του πατριάρχη Ιωσήφ και άλλων δέκα ενωτικών κληρικών οι Ανατολικοί αποδέχθηκαν την Ένωση. Ο ίδιος ο Παλαιολόγος «παρακαλούσε γονατιστός τον Ευγενικό για την σωτηρία της Κωνσταντινουπόλεως», αναφέρει ο Κ. Παπαρρηγόπουλος. Όμως εκείνος παρέμενε ανένδοτος.

Ο πάπας ζήτησε απ’ τους Ανατολικούς να μεταβάλουν κάποια έθιμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας, δηλαδή να δεχθούν τα άζυμα στη λειτουργία, την δοξασία του Καθαρτηρίου, την υπεροχή του πάπα και την αποβολή απ’ τη λειτουργία των επικλήσεων του ιερέα για τη μετουσίωση του άρτου και του οίνου. Αντ’ αυτών ο πάπας δεσμεύθηκε να τους δώσει κατά την επιστροφή στην Κωνσταντινούπολη τα αναγκαία πλοία και έξοδα, τριακόσιους στρατιώτες ως φρουρά της Πόλης με έξοδα του πάπα, δύο βαριά πολεμικά πλοία να φυλάσσουν το λιμάνι, το προσκύνημα της Ιερουσαλήμ να μεταφερθεί αποκλειστικά στην Πόλη, είκοσι ακόμη πολεμικά πλοία για έξι μήνες ή δέκα για ένα έτος και, το σημαντικότερο, να τους εξασφαλίσει στρατιωτική και οικονομική βοήθεια από άλλους ηγεμόνες της Δύσης. Αυτό βεβαίως θα σήμαινε και την σωτηρία της αυτοκρατορίας.

Από αυτό το σημείο αρχίζουν και οι περίεργοι θάνατοι πολλών ενωτικών, που βρέθηκαν στο μάτι του κυκλώνα της Ορθοδοξίας. Πολλοί απ’ τους βυζαντινιστές ιστορικούς θα θεωρήσουν ως θεϊκά σημάδια τους θανάτους αυτούς.

Όμως, από αυτό το σημείο αρχίζουν και οι περίεργοι θάνατοι πολλών ενωτικών, που βρέθηκαν στο μάτι του κυκλώνα της Ορθοδοξίας. Πολλοί απ’ τους βυζαντινιστές ιστορικούς θα θεωρήσουν ως θεϊκά σημάδια τους θανάτους αυτούς. Στις 10 Ιουνίου του 1.439 μ.Χ., τη στιγμή, που ο ενωτικός πατριάρχης Ιωσήφ ετοιμαζόταν να υπογράψει τη συμφωνία, πέθανε αιφνιδίως. Γράφει ο «Μέγας Συναξαριστής» της Ορθόδοξης Εκκλησίας, τόμος Β΄, μήνας Φεβρουάριος, σελ. 650): «Αφού συνεφώνησαν ταύτα, απέθανεν αιφνιδίως την 10ην Ιουνίου, καθ’ ην στιγμήν ητοιμάζετο να υπογράψη τον όρον, ο Πατριάρχης. Εκεί ένθα έτρωγεν, ως λέγει ο ιστορικός Συρόπουλος, κόπρος εξήλθεν εκ του στόματος αυτού και απέβαλεν την ψυχήν του, πριν τελειώση η Σύνοδος.» Άλλος ένας γίνεται «Κοπρώνυμος» απ’ τους «ιστορικούς» της Εκκλησίας. Όπως θα δούμε και παρακάτω, μάλλον πρόκειται για δηλητηρίαση, που διέπραξαν οι ανθενωτικοί.

Η Ένωση όμως υπογράφτηκε απ’ τους υπόλοιπους ενωτικούς. Αυτοί που δεν την υπέγραψαν ήταν τέσσερις: Ο Ευγενικός και ο αδελφός του Ιωάννης, ο Σταυρουπόλεως Ησαΐας και ο Ιβηρίας. Τα ονόματά τους βρίσκονται μέχρι σήμερα χαραγμένα σε μαρμάρινη πλάκα έξω απ’ τον καθεδρικό ναό της Φλωρεντίας, που έγινε η ένωση των δύο Εκκλησιών. Ο πάπας κατά την ώρα της δικής του υπογραφής και βλέποντας πως ο Ευγενικός δεν υπόγραψε ανέκραξε: «Λοιπόν, εποιήσαμεν ουδέν.» Ζήτησε δε από τον Παλαιολόγο να δικάσει και να καθαιρέσει τον Ευγενικό, ως αιρετικό. Όμως ο Ιωάννης γνωρίζοντας, ότι κάτι τέτοιο θα πυροδοτούσε τους χιλιάδες ανθενωτικούς μοναχούς της αυτοκρατορίας του, που απειλούσαν την Κωνσταντινούπολη με εμφύλια σφαγή, όχι μόνον δεν τον καθαίρεσε, αλλά και τον μετέφερε στην Πόλη στο δικό του πλοίο, φρουρούμενο.

Η επιστροφή έγινε την 1η Φεβρουαρίου του 1.440. Οι κληρικοί μάζεψαν στο λιμάνι τα στίφη των ανθενωτικών, που επευφημούσαν την επιστροφή του «ήρωά» τους και «στύλου της Ορθοδοξίας» Μάρκου Ευγενικού. Ταυτόχρονα ανακοινώθηκαν στον αυτοκράτορα οι μυστήριοι θάνατοι από δηλητηρίαση του αδελφού του Δημητρίου και της συζύγου του!

Τρεις μήνες αργότερα ούτε το όνομα του πάπα αλλά ούτε και ο όρος της Ένωσης μνημονεύονταν στις δοξολογίες των εκκλησιών της επικράτειας. Απεσιωπάτο επίσης και το όνομα του ίδιου του αυτοκράτορα Ιωάννη Παλαιολόγου κατά τη διάρκεια των λειτουργιών. Τότε ο Ευγενικός κατέφυγε στην Προύσα, για να λάβει νέες εντολές από τον σουλτάνο. Γράφει ο «Μέγας Συναξαριστής» (σελ. 656): «Κατά την ημέραν της Πεντηκοστής ο Άγιος Μάρκος έφυγε κρυφίως εις Προύσαν και εκείθεν επανήλθεν εις Έφεσον, τον οποίον με ανέκφραστον χαράν υπεδέχθη το ποίμνιόν του.» Δυναμικά ο Παλαιολόγος εξέλεξε νέο οικουμενικόν πατριάρχη Κωνσταντινούπολης τον ενωτικό Κυζίκου Μητροφάνη. Στην «Ιερά Σύνοδο», που έγινε στα Ιεροσόλυμα, αναθεματίσθηκε και ακυρώθηκε η εν Φλωρεντία Σύνοδος και καθαιρέθηκε ο ενωτικός οικουμενικός πατριάρχης Μητροφάνης, ο οποίος πέθανε κι αυτός κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες.

Στην «Ιερά Σύνοδο», που έγινε στα Ιεροσόλυμα, αναθεματίσθηκε και ακυρώθηκε η εν Φλωρεντία Σύνοδος και καθαιρέθηκε ο ενωτικός οικου-μενικός πατριάρχης Μητροφάνης, ο οποίος πέθανε κι αυτός κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες.

«Ο λατινόφρων Πατριάρχης Μητροφάνης, καίτοι καθηρημένος, εζήτησεν από τον αυτοκράτορα όπως διορθώση την Εκκλησίαν, εννοών δι’ αυτού την υπεράσπισιν του λατινισμού. Ο αυτοκράτωρ καλέσας κληρικούς τινας, ηξίωσεν όπως εντός δέκα πέντε ημερών γίνη η διόρθωσις της Εκκλησίας. Πριν όμως παρέλθη η προθεσμία αύτη, ο Πατριάρχης ετελεύτησε και αντ’ αυτού ανήλθεν εις τον θρόνον ο παγκάκιστος Πρωτοσύγκελλος Γρηγόριος. Αλλά και τούτον νέα Σύνοδος καθήρεσεν ως λατινόφρονα, όστις απήλθεν εις Ρώμην, όπου και απεβίωσεν», αναφέρει ο «Μέγας Συναξαριστής» (σελ. 663).

Γράφει ο Κ. Παπαρρηγόπουλος («Ιστορία του Ελληνικού Έθνους», τόμος 6ος, σελ. 300-301): «Οι τρεις πατριάρχαι Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων και ο μητροπολίτης Καισαρείας εξέδωκαν εν έτει 1443 επιστολήν συνοδικήν, δι’ ης κατεδίκασαν μεν την εν Φλωρεντία “ληστρικήν” σύνοδον, απεφήναντο δε τον Μητροφάνην “μητραλοίαν και αιρετικόν”, καθήρεσαν και αφώρισαν τους υπ’ αυτού χειροτονηθέντας και επέτρεψαν την εκτέλεσιν των αποφάσεων τούτων εις τον μητροπολίτην Καισαρείας. Δι’ ετέρας δε επιστολής ηπείλησαν αφορισμόν κατ’ αυτού του αυτοκράτορος, εάν επιμείνη προστατεύων μεν τον Μητροφάνην, συντασσόμενος δε τοις Λατίνοις.»

"Η πραγματική Άλωση έχει αρχίσει σταδιακά και γίνεται μετά το 1821. Μετά το 1821 αποκτήσαμε την πολιτική μας ελευθερία, αλλά σιγά - σιγά μας διέβρωσαν και η τελική φάσις της διαβρώσεως είναι τώρα, τώρα που κρίμασιν οίδε Κύριος γίναμε μία επαρχία της Ευρώπης... Θα το απέτρεπαν και θα το ηρνούντο αυτό οι άγιοι Πατέρες μας. Καλύτερα έλεγαν Τούρκικο φέσι, παρά καλύπτρα Λατινική. Καλύτερα να κρατήσουμε την πίστιν μας, παρά να πάρουμε τα φράγκα και τις επιδοτήσεις των Φράγκων".

Δήλωση του Πρωτοπρεσβύτερου π. Θεοδώρου Ζήση, καθηγητή του Α.Π.Θ..

Η Εκκλησία της Ρωσίας αναθεμάτισε επίσης τη Σύνοδο και φυλάκισε τον ενωτικό μητροπολίτη Ισίδωρο. Το αυτό έπραξαν και οι υπόλοιπες ορθόδοξες Εκκλησίες της επικράτειας, καθαιρώντας όλους τους ενωτικούς μητροπολίτες. Μάταια ο Παλαιολόγος προσπάθησε να μεταπείσει τους αρχιερείς για τη σωτηρία της πόλης του. Ως ύστατη προσπάθεια ο πάπας έστειλε αντιπροσώπους στην Κωνσταντινούπολη, οι οποίοι και αυτοί γύρισαν πίσω στην Ρώμη άπρακτοι. Ο πάπας από την μεριά του αναγκάσθηκε επίσημα πλέον να υπογράψει την ακύρωση της Ένωσης. Όμως, οι ραδιουργίες των κληρικών φαίνεται πως δεν είχαν τέλος.

Όπως και σε προηγούμενες εποχές, όταν οι κληρικοί δολοφονούσαν τους «εικονομάχους» μεταρρυθμιστές αυτοκράτορες του Ανατολικού Ρωμαϊκού Κράτους, έτσι και ο Ιωάννης Παλαιολόγος «κατελήφθη από νευρικού πυρετού και απέθανεν την 30ην Οκτωβρίου του έτους 1.444», μας πληροφορεί ο Συρόπουλος. Πρόκειται για άλλη μία δολοφονία του ιερατείου; Ίσως δεν το μάθουμε ποτέ.

Στο θρόνο ανέβηκε ο αδελφός του Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, ο οποίος με την βοήθεια του Πλήθωνα Γεμιστού και λίγων ακόμη λογίων προσπάθησαν με την σειρά τους να ενώσουν τις δύο Εκκλησίες. Όμως, όπως θα φανεί εκ των υστέρων, η Ορθοδοξία είχε ήδη προ πολλού ενωθεί με τον σουλτάνο.

* * *

Η εντολή του Ευγενικού προς τους λοιπούς ιεράρχες της Ορθοδοξίας ήταν: αγώνας μέχρι εσχάτων εναντίον της Ένωσης και της σωτηρίας της Κωνσταντινούπολης. «Καλύτερα τούρκικο φέσι, παρά ρωμαϊκή καλύπτρα», θα ειπωθεί τότε με τις ευλογίες της ιεραρχίας. «Τι κι αν έπεσε η Πόλις, τουλάχιστον εσώθη η πίστις», θα δηλώσει λίγα έτη αργότερα ο οικουμενικός πατριάρχης των προδομένων ραγιάδων Γεννάδιος Σχολάριος. Και ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, ο στυλοβάτης της Ορθοδοξίας, είναι ένα απ’ τα πολλά «φωτεινά» παραδείγματα αγίων της χώρας μας. Έκτοτε λατρεύεται απ’ τη Ρωμιοσύνη κάθε χρόνο στις 19 Ιανουαρίου με λαμπρές τιμές.

Κωνσταντίνος Παραβάτης


ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ :



www.freeinquiry.gr



Παρασκευή 22 Μαΐου 2009

...για συνταγή μαγειρικής....

"Ανθρωποκεφτέδες"

Μια συνταγή μαγειρικής για ένα απλό,γρήγορο,εύκολο κι εύπεπτο φαγητό.
Το φαγητό μας λέγεται "άνθρωποκεφτέδες"!
Μπορεί να σοκάρει αλλά είναι δοκιμασμένο.
Σε μια μεγάλη αίθουσα με πολυκάναλα "μάτια" ανακατεύουμε,ψιλοκομένες ψυχές,μεγάλες δόσεις συναισθήματος κάθε είδους,ειλικρινές η προσποιητό,ρίχνουμε μπόλικο κλάμα,δάκρυα και χαχανητά για να μη μας κολήσει (αλάτι δεν θέλει γιατί εμπεριέχεται στα δάκρυα).
Επίσης βάζουμε διαφόρων ειδών μπαχαρικά,όπως ματαιοδοξία,φιλοδοξία,άγνοια,αγραμματοσύνη,απουσία αυτοσεβασμού κι άλλα παρεμφερή για καλύτερη γεύση και τ' ανακατεύουμε καλά μέχρι τελικής εξόντωσης.
Στο μεταξύ έχουμε προσθέσει και πολλούς μαϊντανούς,μα πάρα πολλούς!
Πλάθουμε σιγά σιγά το μείγμα για να πέφτουν ενδιάμεσα τα διαφημιστικά πακέτα!
Εν συνεχεία το κάνουμε μικρές μικρές μπαλίτσες του πιγκ πογκ και τις σιγοψήνουμε για όσο χρονικό διάστημα πουλάει.Μετά πάμε γι' άλλα!
Το σημαντικότερο σ' αυτή τη συνταγή είναι ότι δεν χρειαζόμαστε υλικά.Είναι ήδη "ψωνισμένα" και θα 'ρθουν μόνα τους.
Τα μόνα πράγματα που χρειαζόμαστε είναι θράσος κι ένα κατάλληλο σκεύος.Αφού τα βρούμε,κατά προτίμηση πρωϊνομεσημεριανή τηλεοπτική εκπομπή,το φαγητό μας είναι πλέον έτοιμο.
Προσοχή!!!Σερβίρεται "ζωντανό"!
Σε περίπτωση ενοχλήσεων μετά το γεύμα,μην πάρετε το κέντρο δηλητηριάσεων.
Καλέστε το 166 και θάρθουν κάποιοι κύριοι με λευκούς μανδύες.
Από κει κι ύστερα αναλαμβάνει η επιστήμη.

παρασκευάστηκε από μια ...
Σταυρούλα

"Δεν είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά,
αλλά,
είμαι και 'γω μια εργαζόμενη
κι απλή νοικοκυρά!"
φιλοτεχνεί και το blog :
..η Άσχετη

σχόλιο του cafe art :

Υπάρχουν δύο χωνευτικά και ένα αντίδοτο !!!

Α) το διάβασμα ενός καλού βιβλίου ....κι εμείς συχνά-πυκνά προτείνουμε ιδέες,
Β) μια έξοδος από την πόλη για αλλαγή παραστάσεων με την οικογένεια, με φίλους ή και χωρίς παρέα,

Γ) το κόκκινο κουμπάκι του τηλεκοντρόλ!!!!



Τετάρτη 20 Μαΐου 2009

ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΕΤΕ : ......

....... ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΙ ΝΑΟΙ ΠΑΝΩ ΣΕ ΕΡΕΙΠΙΑ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΝΑΩΝ !!!
ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ


Η ΘΑΜΜΕΝΗ ΕΛΛΑΔΑ

Συγγραφέας: Γιάννης Λάζαρης

Η διαταγή των χριστιανών βυζαντινών αυτοκρατόρων ήταν ρητή: «ες έδαφος φέρειν» κι από τότε (δ’ αι. μ.Χ.) και για πολλούς αιώνες μανιασμένα πλήθη ρασοφόρων ισοπέδωναν ο,τιδήποτε θύμιζε τον ωραιότερο Πολιτισμό, που γεννήθηκε ποτέ στη Γη.

Βασικός τους στόχος ήταν η Ελλάδα και οι ναοί της. Γκρέμισαν κι ισοπέδωσαν όσους ελληνικούς ναούς τους επέτρεπαν οι ελάχιστες μεσαιωνικές τεχνικές τους γνώσεις και στη θέση τους έκτισαν χριστιανικούς. Ολόκληρες πόλεις έχασαν την ελληνική φυσιογνωμία τους κι απέκτησαν μορφή βυζαντινότροπη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η επί χιλιετίες κατοικούμενη Θεσσαλονίκη, στην οποία δεν υπάρχει ούτε για δείγμα κατάλοιπο κάποιου αρχαίου Ελληνικού ναού αντιθέτως όμως, υπάρχουν πάμπολλοι χριστιανικοί ναοί.

Για όσους ναούς δεν είχαν τις δυνατότητες να γκρεμίσουν, τους κατέστρεφαν μερικώς -όσο μπορούσαν- και τους μετέτρεπαν σε χριστιανικούς. Ούτε ο Παρθενώνας διέφυγε του μίσους τους, ο οποίος μετετράπη σε ...Παναγιά Αθηνιώτισσα.

Το βιβλίο αυτό, που περιέχει εκατοντάδες έγχρωμες φωτογραφίες από ένα μεγάλο μέρος της Ελλάδας, αποτελεί ένα φωτογραφικό οδοιπορικό των θλιβερών καταστροφών των Ελληνικών ναών από τους χριστιανούς. Σκοπό έχει την αφύπνιση των σε πνευματική αφασία κι εθνικό κώμα ευρισκομένων νεοελλήνων.

Μεγάλο μέγεθος - γυαλιστερό χαρτί - 200 σελίδες - 355 έγχρωμες φωτογραφίες

Ειδική τιμή προσφοράς "ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ":

15



www.freeinquiry.gr


σχόλιο του cafe art :
Το βιβλίο αυτό στάθηκε η αφορμή, σε κάθε μου εκδρομή στην Ελλάδα, να έχω με τη φωτογραφική μου μηχανή μαζί την επιβεβαίωση "του λόγου το αληθές".
Παραθέτω και δικές μου μαρτυρίες (φωτογραφικές), που δεν περιέχονται στο βιβλίο και προτείνω στους φίλους και τις φίλες να έχουν υπ' όψιν τους, όπου πάνε να προσκυνήσουν χριστιανικούς ναούς, να αποδίδουν και τιμή στον αρχαίο ναό των δικών μας προγόνων, που βρίσκεται από κάτω !


bilsot









φωτο 1,2,3,4 από την Αρχαία Γόρτυνα,Πελοποννήσου.









φωτό 5,6,7 από τον Μέρμπακα Αργολίδας, Πελοποννήσου.

Τρίτη 19 Μαΐου 2009

19 ΜΑΪΟΥ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ


19 ΜΑΪΟΥ

ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ

ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ

ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ.



στη φωτογραφία
το μνημείο του ποντιακού Ελληνισμού
στην κεντρική πλατεία
στα Σούρμενα (Ελληνικό)

Δευτέρα 18 Μαΐου 2009

Παγκόσμια Ημέρα Μουσείων


η είδηση :
Ο ΠOΛITIΣMOΣ και οι τέχνες γιορτάζουν τη Δευτέρα μέσα από τους σημαντικούς θεματοφύλακές τους: τα μουσεία. Τα ιδρύματα που οι προθήκες τους φιλοξενούν από την πρώτη έκφραση πολιτισμού που παρουσίασε ο άνθρωπος σε ημερομηνίες χαμένες μέσα στις χιλιετηρίδες, έως και την πιο σύγχρονη εξέλιξη των τεχνών με δείγματα από τα κύματα της τέχνης, που επηρεάζουν την εποχή μας.
Ο λόγος για την Παγκόσμια Ημέρα Μουσείων που γιορτάζεται τη Δευτέρα 18 Μαΐου με κεντρικό θεματικό άξονα «Κληρονομιά και Επιστήμη».

το σχόλιο του cafe art :

Τρέξτε να προλάβετε, γιατί η είσοδος σε όλα τα μουσεία θα είναι ΔΩΡΕΑΝ !!!
Μετά, αν θελήσετε να πάτε τα παιδιά σας ή να περάσετε με τους φίλους και τους γνωστούς σας, ή τέλος πάντων έστω και μόνοι σας, να ξέρετε πως με ΕΝΤΟΛΗ ΤΗΣ ΕΟΚ (ευρωπαϊκής ένωσης) , θα πρέπει να βάλετε το χέρι (βαθιά) στην τσέπη και να πληρώσετε εισιτήριο (α) , αν θέλετε να θαυμάσετε τα απαράμιλλα τεχνουργήματα των αρχαίων μας προγόνων.... (όχι των ξένων κι ο λόγος γι αυτούς και τα επιτεύγματά τους μικρή αξία έχουν μπροστά στων δικών μας)....

bilsot

Κυριακή 17 Μαΐου 2009

Η ΠΡΟΚΑΤΑΚΛΥΣΜΙΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΑΛΥΨΟΥΜΕ....

Η Ελλάδα κάτω από τα νερά του Αιγαίου!-Όταν οι Κυκλάδες ήταν στεριά!






Μεγάλης έκτασης άγνωστα αρχαία τεχνικά έργα,
βυθισμένα στα νερά του Αιγαίου. Πρίν από 20.000 χρόνια περίπου ξεκίνησε το τέλος του τελευταίου παγετώνα. Μέχρι πρίν από 11.000 χρόνια ακόμα γίνονταν εκτεταμένες τεκτονικές ανακατατάξεις και ανύψωση της θαλάσσιας στάθμης, γεγονότα που έχουν μείνει σε θρύλους κι έτσι από στόμα σε στόμα έφτασαν ως τις μέρες μας οι διάφοροι κατακλυσμοί που αναφέρονται στην Μυθολογία πολλών λαών του πλανήτη.
Τα τελευταία 20.000 χρόνια η στάθμη της θάλασσας έχει ανέβει περίπου 130 μέτρα. Τότε, ένα μεγάλο μέρος των Κεντρικών Κυκλάδων ήταν ενωμένο μεταξύ του, δηλαδή τα νησιά Άνδρος, Τήνος, Μύκονος, Σύρος, Πάρος, Νάξος, Ίος, Σίκινος, Φολέγανδρος ήταν ένα ενιαίο κομμάτι γης, το οποίο άρχισε να χωρίζεται βαθμιαία, όπως ανέβαιναν τα νερά και τα ψηλότερα μέρη και βουνά απομονώθηκαν και έγιναν νησιά.
Μελετώντας το Αιγαίο και γνωρίζοντας τις σχετικές μεταβολές της στάθμης της θάλασσας και του επιπέδου της ακτής μπορεί κανείς να αναζητήσει και να βρεί με επιτυχία, ναυάγια και κατασκευές και να υπολογίσει περίπου πότε κατασκευάστηκαν η βούλιαξαν και ποιό σκοπό, πιθανώς, εξυπηρετούσαν.
Για όλα αυτά μίλησε στην «Ελεύθερη Έρευνα» ο ωκεανογράφος-βιολόγος, επαγγελματίας δύτης και μηχανικός εναλίων έργων με μεταπτυχιακές σπουδές στις ύφαλες τεχνικές κατασκευές, Πέτρος Νικολαΐδης. Κατά την διάρκεια της συνέντευξης μας έδειξε και μας επεξήγησε πολλές φωτογραφίες αρχαίων τεχνικών κατασκευών σκεπασμένων σήμερα από τα νερά του Αιγαίου, από το αρχείο του, τις οποίες έχει λάβει ο ίδιος είτε υποθαλασσίως σε διάστημα πολυετών υποθαλάσσιων ερευνητικών προγραμμάτων και περιηγήσεων, είτε από χαμηλό ύψος πετώντας με ελικόπτερο. Ένα μέρος των πολύ εντυπωσιακών αυτών φωτογραφιών δημοσιεύουμε παρακάτω.

(Copyright Peter Nicolaides / Aegean Institute, qwww.aegeaninstitute.orga, wwww.aegeandiving.grr, wwww.octopuseatrips.comm).

Ο Πέτρος Νικολαΐδης είναι ωκεανογράφος-βιολόγος, επαγγελματίας δύτης και ειδικός μηχανικός εναλίων έργων με μεταπτυχιακές σπουδές στις ύφαλες και παράκτιες κατασκευές. Από τις αρχές του 1970 συνεργάζεται με αποστολές ξένων πανεπιστημίων στο Αιγαίο, στα πεδία θαλάσσιας οικολογίας και υποβρύχιας αρχαιολογίας, ως επίσης και με τον Jacques-Yves Cousteau επάνω στο ερευνητικό πλοίο Calypso, στα ναυάγια του Βρεταννικού και των Αντικυθήρων και σε αποστολή του National Geographic Foundation, κατά την οποία και υπέδειξε άγνωστο μέχρι τότε ναυάγιο ανακαλύππτωντας έτσι το αρχαιότερο γνωστό Κυκλαδικό ναυάγιο της Δοκού (της τρίτης χιλιετίας π.Χ.). Την ίδια εποχή, ασχολήθηκε παράλληλα με ύφαλα τεχνικά έργα, όπως ποντίσεις και προσαιγιαλώσεις αγωγών, καλωδίων, εξέδρες άντλησης πετρελαίων και ναυαγιαιρέσεις.
Τα τελευταία δεκατρία χρόνια λειτουργεί στην Πάρο Σχολή Θαλάσσιας Οικολογίας και Περιβαλλοντικής Αγωγής για μαθητές, φοιτητές και ερασιτέχνες δύτες. Πρόσφατα, τηλεοπτικές παραγωγές της Γερμανικής τηλεόρασης (ZDF, ΑRTE, ARD, και Spiegel TV) αλλά και της ΝΕΤ (σειρά Αιγαίο, νυν και αεί) παρουσίασαν τις δραστηριότητές του στο Αιγαίο. Τον Μάιο του 2009, κλήθηκε και πάλι να συνεργασθεί με το National Geographic και το ΥΠ.ΠΟ. γιά παραγωγή νέας ταινίας γιά το ναυάγιο του Βρεταννικού και κατόπιν και γιά άλλα ναυάγια στο Αιγαίο.Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ κ. ΠΕΤΡΟΥ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ


«Ε.Ε»: Κύριε Νικολαΐδη, πριν μας δείξετε τις σκεπασμένες σήμερα από τα νερά του Αιγαίου αρχαίες τεχνικές κατασκευές, εξηγείστε μας πώς και πότε υπολογίζετε, ότι καλύφθηκαν από την θάλασσα.

- Πρίν από 20.000 χρόνια άρχισε να λειώνει ο τελευταίος παγετώνας. Το νερό που ήταν παγιδευμένο στους πόλους της Γης απελευθερώνεται και η στάθμη της θάλασσας ανεβαίνει.


«Ε.Ε.»: Παγκοσμίως;

- Παγκοσμίως. Κατά τόπους όλα αυτά τα γεγονότα έχουν μείνει σε θρύλους κι έτσι από στόμα σε στόμα έφτασαν ως τις μέρες μας οι διάφοροι κατακλυσμοί της Μυθολογίας. Από 20.000 χρόνια πρίν και μέχρι σήμερα, η στάθμη της θάλασσας έχει ανέβει 130 μέτρα περιπου, οπότε μέγα μέρος των κεντρικών Κυκλάδων ήταν ενωμένο, δηλαδή τα νησιά Άνδρος, Τήνος, Μύκονος, Σύρος, Πάρος, Νάξος, Ίος, Σίκινος, Φολέγανδρος ήταν ένα ενιαίο κομμάτι γης, το οποίο άρχισε να χωρίζεται σε νησιά, όπως ανέβαινε η στάθμη της θάλασσας.




Η άνοδος της στάθμης της θάλασσας τα τελευταίες χιλιάδες χρόνια.



«Ε.Ε.»: Αυτά γίνονταν σχετικά αργά ή απότομα;

- Αργά, αλλά και σε ορισμένες περιόδους «πιό γρήγορα», σε εισαγωγικά όμως, δηλαδή π.χ. μιά ανοδος 15 μέτρων σε 500 χρόνια.


«Ε.Ε.»: Βιαίως, εννοώ σε μια - δυό μέρες.

- Όχι, τέτοια δεν έχουν γίνει. Τέτοια πιθανώς γίνονταν σε παλαιότερους γεωλογικούς χρόνους, όταν άνοιγε και έκλεινε το Γιβραλτάρ, αλλά βέβαια ποτέ σε μιά δύο μέρες. Ξέρουμε από γεωλογικά δεδομένα πυρήνων που πήραμε απο τον βυθό στις αρχές του 1970, ότι η Μεσόγειος είχε αδειάσει, ξεραθεί και ξαναγεμίσει σαράντα περίπου φορές. Μιλάμε πρίν από 250-400 εκατομμύρια χρόνια και το γεγονός αυτό έχει να κάνει με την αέναη κίνηση των λιθοσφαιρικών πλακών.
Βλέποντας οικολογικά το θέμα, η Μεσόγειος κι ιδιαίτερα η Ανατολική Μεσόγειος και το Αιγαίο είναι η κοιτίδα του Πολιτισμού λόγω του κλίματος, το οποίο ήταν το κατάλληλο και γέννησε πολλούς πολιτισμούς. Βλέπουμε σε αρχαίες παραστάσεις επάνω σε πινάκια (πιάτα) ψάρια, πολλά ψάρια και θαλάσσιους οργανισμούς. Είναι σαν να λέμε σήμερα ένα γεμάτο πιάτο «σούσι», καθότι πολλά τρώγονταν ωμά.
Πρίν από 100.000 χρόνια η θερμοκρασία της Γής ήταν πολύ χαμηλότερη. Όταν μετά από μερικές χιλιάδες χρόνια άρχισε η θερμοκρασία να ανεβαίνει, άρχισε εντονώτερα και η ανθρώπινη δραστηριότητα. Πάντως παγκοσμίως η έντονα καταγεγραμμένη ανθρώπινη δραστηριότητα άρχισε πριν από περίπου 11.000 χρόνια. Είναι πολύ ενδιαφέροντα αυτά, όπως π.χ., το ότι τώρα βρίσκουμε απολιθώματα από θαλάσσιους οργανισμούς στη Σαχάρα, απολιθώματα νάνων ελεφάντων και ιπποποτάμων στα Δωδεκάνησα, Κρήτη κ.α.


Μελετώντας λοιπόν το Αιγαίο και γνωρίζοντας τα σχετικά ανεβοκατεβάσματα της στάθμης της θάλασσας μπορεί κανείς να ψάξει και να βρεί με αρκετή επιτυχία, ναυάγια και κατασκευές και να καταλάβει περίπου, πότε έγιναν και ίσως, ποιό σκοπό εξυπηρετούσαν.





Αριστερά: Ο Πέτρος Νικολαΐδης εκπαιδεύει ξένους φοιτητές σε προσομοίωση υποβρύχιας αρχαιολογικής οπτικής αποτύπωσης (φωτομωσαϊκό) σε υποτιθέμενο ναυάγιο. Δεξιά: Μέρος του εξοπλισμού για τις υποβρύχιες έρευνες και αποτυπώσεις.

Μυστηριώδεις λαξεύσεις παράκτια της αρχαίας Πρεπεσίνθου και της Πάρου

Το νησί Δεσποτικό, η Αρχαία Πρεπέσινθος, που αναφέρεται από τον Στράβωνα και τον Πλίνιο, κατά τη Ρωμαϊκή περίοδο και πρίν, ήταν ενωμένο με την Αντίπαρο. Στη βόρεια παραλία, φαίνονται πολύ καθαρά, λαξεύσεις στο υπόστρωμα του βράχου στα ρηχά, οι οποίες «χάνονται» μέσα στη γη και έχουν κατεύθυνση προς τον χώρο Μάνδρα, όπου έχουν βρεθεί εξαιρετικά αρχαιολογικά ευρήματα, που χρονολογούνται από το 1.000 π.Χ.. Αυτές οι λαξεύσεις, στις οποίες είχε αναφερθεί ο αρχαιολόγος Χρ. Τσούντας από τη δεκαετία του 1890 και ο Rubensohn στις αρχές του 20ου αιώνα αποτελούν έκτοτε άλυτο αρχαιολογικό μυστήριο. Μοιάζουν με αυτές του Δριού και του Βουτάκου, στην νοτιο-ανατολική και νοτιο-δυτική Πάρο, τους γνωστούς, λανθασμένα και ως «νεώσοικους» του Δριού (σ.σ.: νεώσοικος= οίκος της νηός / νεώς, ναύς= πλοίο), είμαι όμως πεπεισμένος, ότι οι λαξεύσεις του Δεσποτικού αλλά και οι άλλες, ούτε ως προς την κατασκευή, ούτε ως προς την κλίση, ούτε την έκταση, τον αριθμό, την τεχνοτροπία, το μήκος, ούτε -κυρίως- ως προς τη φορά τους σε σχέση με την ακτογραμμή, έχουν καμμία σχέση με νεώσοικους.




Διαβρωμένα υπολείμματα αρχαίων τεχνικών έργων στη Νότια Πάρο, σκεπασμένων σήμερα από τα νερά της θάλασσας. Το μηκος τους ξεπερνά τα 300 μέτρα!



Μοιάζουν σε εμένα περισσότερο με οδηγούς/ράγιες, για την ελεγχόμενη κύλιση βαρέων αντικειμένων, δηλαδή, τοποθετούνται μέσα φάλαγγες, («κατρακύλια» που λέμε σήμερα στα καρνάγια) και με τη βοήθεια ζωϊκού λιπαντικού (άλειμμα) στα τοιχώματα, γιά να γλυστράει ο φάλαγγας, τοποθετούμε επάνω μιά παλέττα, που φέρει ένα μεγάλο όγκο μαρμάρου 10-15 τόνων, όπως αυτούς που βλέπουμε στα εγκαταλελειμμένα ημίεργα στα λατομεία, στο Μαράθι της Πάρου. Εκτιμώ, πως είναι πολύ απίθανο να είχαν δαπανήσει κυριολεκτικά χιλιάδες εργατώρες να κατασκευάσουν αυτά τα έργα σε δυό τρείς θέσεις γύρω από την Πάρο και στην Πρεπέσινθο, χωρίς αυτό να είχε σχέση με μεγάλη οικονομική δραστηριότητα της εποχής τους: το μάρμαρο. Εξετάζοντάς το ως ειδικευμένος μηχανικός παρακτίων και εναλίων έργων αλλά και ως πρακτικός άνθρωπος της θάλασσας με πείρα 40 ετών, για εμένα είναι ένας πολύ ευφυής κι ασφαλής τρόπος μεταφόρτωσης μαρμάρου σε πλοία ή και σχεδίες. Εκτιμώ, ότι χρονολογικά, πρέπει να βρισκόμαστε γύρω στο 700 π.Χ., όταν η μεταλλουργία βρίσκεται σε πολύ υψηλό επίπεδο και έτσι γίνεται εφικτή η εξόρυξη μεγάλων τεμαχίων μαρμάρου και ξεκινά η εξαγωγή με έντονους ρυθμούς. Η χρονολόγηση αυτή συνάδει και με την σχετική θέση των λαξεύσεων αυτών με την επιφάνεια της θάλασσας τότε.


Παρατηρώ, ότι σε ορισμένες περιπτώσεις, για τις κατασκευές, που βρίσκονται στην ξηρά, τα αυλάκια έχουν κι επίχρισμα από μέσα, γιατί όταν έχεις κάτι βαρύ να μεταφέρεις θέλεις να είναι λεία η επιφάνεια, να μην σκαλώνει ο φάλαγγας, ώστε να εξασφαλίζεται η απρόσκοπτη πορεία του αντικειμένου από και προς το πλοίο με ταχύτητα και ακρίβεια. Εκεί χρησιμοποιούσαν και χοιρινό λίπος γιά λίπανση, το άλειμμα που βρίσκουμε ακόμα και σήμερα σε εφαρμογες στα νησιά και με το ίδιο όνομα που απανταται και σε περιγραφές του Ομήρου!

«Ε.Ε»: Πότε χρονολογείτε τις αύλακες αυτές;

- Από υπολογισμούς, που έχω κάνει του σημερινού επιπέδου της θάλασσας και του επιπέδου του 1.000 π.Χ., τις τοποθετώ κάπου εκεί, στην Εποχή δηλαδή του Σιδήρου. Για να λαξεύσει κανείς τις τεράστιες αυτές αύλακες σίγουρα χρειάζεται σίδηρος, οπότε υπολογίζουμε μετά το 1.000 π.Χ. προς το 800, το 700 ίσως. Αυτό το 700 π.Χ. συμπίπτει και με την εποχή, όπου υπήρχε πολύ υψηλή γνώση στην μεταλλουργία. Και αρχίζει η εξαγωγή Παριανού λυχνίτη συστηματικά. Τα κράματα χάλυβα τότε ήσαν απίστευτα σκληρά, που ακόμα και σήμερα είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιτευχθούν. Συναινούν όλα τα στοιχεία, ότι αυτά πρέπει να έχουν αρχίσει να γίνονται τότε, που υπήρξε η ανάπτυξη του χάλυβα και μπόρεσαν να λαξεύσουν τέτοιες κατασκευές με σχετική ευκολία. Είναι και η στάθμη της θάλασσας, που μας βοηθά στην χρονολόγηση, τα μισά αυλάκια είναι μέσα και τα μισά έξω. Πιστεύω πως επέλεγαν το κατάλληλο αυλάκι ώστε το καθισμένο πλοίο να σηκωθεί σε λίγες μέρες με την παλίρροια μετα την φόρτωση. Τα παράλληλα προς την ακτή αυλάκια έχουν όλα και μία ελαφρά κλίση προς τα βαθειά.
Για παράδειγμα από την κλασσική εποχή μέχρι σήμερα η διαφορά της στάθμης της θάλασσας είναι 2,5 με 3,5 μέτρα. Αυτή η διαφορά του ενός μέτρου οφείλεται, στο ότι δεν είναι μόνο η στάθμη της θάλασσας, που ανεβαίνει. Συγχρόνως πρέπει να συνυπολογίσουμε, ότι βρισκόμαστε σε ένα πολύ ενεργό γεωλογικό χώρο, όπου γίνονται πολλές αναμοχλεύσεις και ανακατατάξεις λιθοσφαιρικών πλακών από κάτω, άλλα νησιά σηκώνονται από τη μιά μεριά, αλλά βυθίζονται από την άλλη (π.χ. Κρήτη).
Η ύπαρξη λοιπόν αυτών στη βόρεια ακτή του Δεσποτικού, είναι για εμένα ένα πρόσθετο, πολύ ενισχυτικό στοιχείο της άποψής μου, ότι αυτά χρησιμοποιούνταν για την ελεγχόμενη μεταφόρτωση μαρμάρου. Το Δεσποτικό δεν έχει μάρμαρο και όλος ο μεγάλος αρχαίος ναός εκεί είναι κατασκευασμένος από Παριανό μάρμαρο. Δεν υπάρχουν ίχνη κανενός άλλου λιμενικού έργου στην Πρεπέσινθο-Δεσποτικό, το οποίο έστω να μας δίνει κάποια στοιχεία γιά το πώς μετέφεραν και ανέβασαν τόσους όγκους μαρμάρου στην Μάνδρα Δεσποτικού.





Άγνωστες αρχαίες κατασκευές στη θάλασσα της Πάρου φωτογραφημένες από ελικόπτερο

(αποκλειστικά δικαιώματα Πέτρου Νικολαϊδη και Ινστιτούτου Αιγαίου).

Στη φωτογραφία φαίνονται άψογα ευθείες κατασκευές φτιαγμένες με μεγάλη επιμέλεια. Τέτοια έργα έχουν βρεθεί σε τρείς περιοχές γύρω από την Πάρο. Αυτό σημαίνει πως ό,τι καιρό και να είχε, πάντοτε θα υπήρχε ετοιμοπαράδοτο μάρμαρο στην παραλία. Οι Ρωμαίοι εξόρυσαν πάρα πολύ μάρμαρο από την Πάρο. Γινόταν κυριολεκτικά ένας «χαμός» εξόρυξης και μεταφοράς.
«Ε.Ε.»: Αντίστοιχες κατασκευές δεν πρέπει να υπήρχαν και στη στεριά, για την μεταφορά των αντικειμένων;

- Βεβαίως,αλλά για μερικούς λόγους κυρίως, έχουν εξαφανισθεί. Είτε έχουν αποδομηθεί και χρησιμοποιηθεί ως δομικά υλικά σε μεταγενέστερες κατασκευές, είτε σκεπάστηκαν από προσχώσεις με την παρόδο του χρόνου. Αλλά τέτοιες αυλακώσεις βλέπουμε και στην δυτική είσοδο του Παρθενώνα. Βέβαια, στην ξηρά, μην ξεχνάμε, οι μεταφορές γίνονταν εύκολα, κυρίως με την χρήση τροχών.






Το ημικύκλιο που διακρίνεται,πιθανώς να ήταν η ευρύτερη βάση κάποιου αγάλματος ή αναθήματος. Βρίσκεται στα βόρεια της Πάρου,ευτυχώς μακρυά από την παραλία, σε μικρό βάθος.



Το υποθαλάσσιο τείχος Πάρου-Αντιπάρου

Πρίν από 11.000 - 11.500 χρόνια η Πάρος με τη Νάξο ήταν ενωμένες. Το μέγιστο βάθος ανάμεσά τους σήμερα είναι 35 μέτρα. Το εικονιζόμενο στενό μεταξύ Πάρου – Αντιπάρου ήταν ακόμα στεριά πολύ πιό πρόσφατα στο χρόνο, έως 7.200 χρόνια πρίν. Τότε, άρχισε να δημιουργειται ένα παλιρροϊκό, θαλάσσιο «ποταμάκι», όπως στο στενό του Ευρίπου. Έτσι εξηγείται και η πολύ μεγάλη αλιευτική δραστηριότητα στο Σάλιαγκο, χωρίς χρήση αγκιστριών αλλά με την χρήση καμακιών και διβαριών


Οι τέσσερις σταυροί στο κέντρο της παρακάτω φωτογραφίας υποδεικνύουν μιά ξέρα. Το αμέσως από πάνω νησί είναι το Ρεμματονήσι, «νησί Γουλανδρή» και πιό πάνω ο Σάλιαγκος, όπου έχει πιστοποιηθεί μιά από τις αρχαιότερες παρουσίες ανθρώπου στο νότιο Αιγαίο, τουλάχιστον από το 6.400 χρόνια πριν, οπότε υπολογίζεται ότι υπήρχε εκεί μιά σχετικά μεγάλη για εκείνα τα χρόνια αποικία περίπου 300 ανθρώπων, υποστηρίζει ο Colin Renfrew (τώρα Λόρδος), που έκανε τις ανασκαφές εκεί και στο Πυργάκι το 1964 και που τώρα κανει καταπληκτικές ανασκαφές στην Κέρο.





Το στενό ανάμεσα στην Πάρο, δεξιά, και την Αντίπαρο, αριστερά. Οι περιβάλλουσες γραμμές είναι οι ισοβαθείς των 5 μέτρων. Πολύ πρόσφατα στον γεωλογικό χρόνο, 7.200 χρόνια πριν, τα νησιά αυτά ήταν ενωμένα.



Υπάρχει κι ένα τείχος, ολότελα σκεπασμένο από τα νερά, που ενώνει την Πάρο με την Αντίπαρο (Από την Πούντα δεξιά στον παραπάνω χάρτη, μέσω της ξέρας, πάει αριστερά.) Το τείχος είναι σε τέτοιο βάθος, που υπολόγισα, ότι πρέπει να είχε αρχίσει να χτίζεται την εποχή πριν την ακμή του Σάλιαγκου. Δηλαδή, όταν άρχισαν να χάνουν την επαφή με την αντίπερα «όχθη», άρχισαν να τοποθετούν μεγάλες πέτρες στο κατακλυζόμενο στενό και όπως ανέβαινε η στάθμη της θάλασσας, προσέθεταν και άλλες Έτσι δημιουργήθηκε σιγά-σιγά μιά λιθοδομή, ένα τείχος-γέφυρα. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Βρήκα και κάποιες ασυνέχειες στο τείχος.

«Ε.Ε.»: Τουτέστιν;

- Όταν ανέσκαψε ο Colin Renfrew το Σάλιαγκo, ενώ βρήκε απίστευτα πολλά κιλά υπολειμμάτων τροφής από τη θάλασσα, δεν βρήκε ούτε ένα αγκίστρι. Βρήκε κόκκαλα από μεγάλους τόννους μήκους 1.5 μ, κόκκαλα από φάλαινα και χιλιάδες όστρακα. Ενώ σε άλλους αρχαίους παραθαλάσσιους οικισμούς (Φτελιά Μυκόνου, Μαρουλάς Κύθνου) έχουν βρεθεί πολλά αγκίστρια διαφόρων ειδών, εδώ, ούτε ένα! Μόνο πολλές αιχμές βελών και δοράτων απο οψιανό λίθο Μήλου.





Το ελαφρά οφιοειδές αρχαίο «τείχος»-γέφυρα, στο μέσο της φωτογραφίας, που ένωνε την Πάρο με την Αντίπαρο, τώρα κάτω από τα νερά του Αιγαίου.Οι περιοχές με πιό σκούρο χρώμα είναι φυκιάδες Ποσειδωνίας. Η φωτογραφία έχει ληφθεί από ελικόπτερο. Το βάθος της θάλασσας εδώ είναι 5,50 - 6 μέτρα. Η διατομή του τείχους είναι σχήματος τραπεζίου. Η στέψη της λιθορριπής αυτής βρίσκεται στα -3 μέτρα. Οι πέτρες κατα μέσο όρο έχουν βάρος, όσο μπορεί να σηκώσει και να κουβαλήσει ένας άνθρωπος, περίπου 25-30 κιλά.

Σκέφτομαι λοιπόν, ότι αυτοί οι άνθρωποι, έποικοι όντες, από όσο γνωρίζουμε, από Καρία και Λυκία (τα κεραμικά τους, εκείνης της εποχής, μοιάζουν πάρα πολύ με αυτά του Σαλιάγκου) και θεωρώ, ότι ψάρευαν με τον ίδιο τρόπο, που ψάρευαν και στα ποτάμια της Καρίας και της Λυκίας, όπως έκαναν και κάνουν οι Σκωτσέζοι στην Σκωτία, ή οι Ινδιάνοι στα ποτάμια της Β. Αμερικής. Φράζουν δηλαδή, μερικώς το ποτάμι με πέτρες αναγκάζοντας έτσι τα ψάρια να περάσουν από μία πολύ στενή δίοδο, όπου είτε τα καμακώνουν, είτε βάζουν κάποιο δίκτυ και τα μαζεύουν. Τι να τα έκαναν τα αγκίστρια λοιπόν; Είχαν φτιάξει τη γέφυρά τους λοιπόν που χρησίμευε και ως διβάρι.

Αιγαίο: κοιτίδα και χωνευτήρι πολλών επάλληλων Πολιτισμών


«Ε.Ε.»: Γιατί οι Κυκλάδες και το Αιγαίο έπαιξαν τόσο σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη Πολιτισμών;

- Εκτιμώ ότι οι κυριότεροι λόγοι αρχικά, είναι γεωλογικοί και βιολογικοί, δηλαδή περιβαλλοντικός. Μπορείς να αναπτύξεις πολιτισμό και γενικώς να υπάρχει μία συνέχεια εκεί, που έχεις να φάς, να πιείς και να ζήσεις χωρίς σοβαρούς φυσικούς κινδύνους. Φανταστείτε πώς θα ήταν αυτά τα μέρη πρίν μερικές χιλιάδες χρόνια. Σε ένα τέτοιο μέρος μπορείς να αναπτύξεις πολιτισμό, γιατί έχεις κατάλληλες, καλές συνθήκες ζωής, έχεις τροφή, έχεις πρόσβαση σε πρώτες ύλες, όπως οψιανό από Μήλο, μάρμαρο από Πάρο, Νάξο, Τήνο, σμύριδα από Νάξο, μέταλλα από Σίφνο κ.λπ..
Τα νησιά επίσης έχουν ένα ακόμη πλεονέκτημα. Προάγουν μια βιοποικιλότητα, όχι μόνον στα ζώα και στα φυτά, η οποία έχει βέβαια τις ρίζες της στη γεωλογική ποικιλότητα, αλλά προκύπτει και μιά πολιτισμική ποικιλότητα. Από τη στιγμή, που χωρίζονται π.χ. η Νάξος και η Πάρος πριν 10,000 χρόνια, αλλιώς θα φτιάξουν το αγγείο κάποιοι στο ένα νησί, αλλιώς οι άλλοι στο άλλο νησί. Άλλες ιδέες θα αναπτύξει ο ένας, άλλες ο άλλος. Και έτσι παράγεται και πολιτισμική ποικιλότητα, που εξελίσσεται σε πλούτο.





Άγνωστη, σημαντικών διαστάσεων αρχαία κατασκευή, σκεπασμένη σήμερα από την θάλασσα στον Άγιο Νικόλαο, Σπόων Καρπάθου. Στην περιοχή βρίσκεται επίσης αρχαιολογικός χώρος, ο οποίος δεν έχει τύχει ακόμη, κατάλληλης προσοχής και αξιοποίησης.

Ο κυριότερος όμως, παράγων γέννησης πολιτισμου είναι ο προκύπτων ελεύθερος χρόνος για δημιουργία. Πιστεύω, ότι το Αιγαίο ήταν (και είναι) ένας μοναδικός χώρος γιά την ανάπτυξη του πνεύματος και του φωτός ακριβώς διότι λόγω περιβαλλοντικών συνθηκών είχες εξοικονομήσει τον ελεύθερο χρόνο, ώστε να έχεις και την πολυτέλεια να σκεφθείς, να στοχασθείς. Όταν πρέπει να τρέχεις ως νομάς πίσω από τα κοπάδια και να κρύβεσαι από το λιοντάρι να μην σε φάει και είσαι συνέχεια «στο τρέξιμο», πού να σκεφτείς, πού να γεννήσεις πολιτισμό και ιδέες. Όταν όμως, αρχίζεις κι έχεις ελεύθερο χρόνο, τότε πιά μπορείς να αρχίσεις να κοσμείς ένα χρηστικό πήλινο αντικείμενο με παραστάσεις, να ασχολείσαι και με την φιλοσοφία, τα μαθηματικά, το θέατρο, τη μουσική, την ποίηση, τη λογοτεχνία, την δημοκρατία και άλλες πρωτοποριακές ιδέες.

[ Ευχαριστώ ιδιαίτερα τους φίλους μου Βασίλη Καμπά και Νίκο Βυριώτη, που πρώτοι εντόπισαν την πρωτοφανή έκταση των λαξεύσεων στα παράκτια ρηχά γύρω από την Πάρο το φθινόπωρο του 2006.

Π. Νικ. ]



Αγγελική Ρέτουλα

(ΠΗΓΗ:http://freeinquiry.gr/webfiles/pro.php?id=659)
Διαβάστε όλο το κείμενο εδώ...