Η άλλη όψη του πολέμου...

...η φρικιαστική των στρατοπέδων συγκέντρωσης


η ανθρώπινη εξαθλίωση σε όλο της την έκταση...

ΠΟΤΕ ΠΙΑ

σημ. cafe art: οι πιο light φωτογραφίες μπήκαν εδώ.

ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ '40

Μνήμες του ΄40, στο Πολιτιστικό Κέντρο Μελίνα

08/10/2008 - 16/11/2008 09:00 - 21:00

Ο Πολιτισμικός Οργανισμός του Δήμου Αθηναίων, το Ίδρυμα Σ.Ο.Φ.Ι.Α και το Πολεμικό Μουσείο τιμώντας την προσφορά του εικαστικού Αλέξανδρου Αλεξανδράκη (1913-1968) πραγματοποιεί έκθεση με έργα του για το Αλβανικό έπος από τις 8 Οκτωβρίου 2008 έως τις 16 Νοεμβρίου 2008, στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, Μελίνα.

Ο Αλεξανδράκης απεικονίζει τον απελπισμένο αγώνα, τον πόνο, την ψυχρή πραγματικότητα του θανάτου. Η απεικόνισή τους αποδίδει στα σχέδιά του μια αμεσότητα και μια δύναμη που λίγοι καλλιτέχνες πολεμικών θεμάτων επιτυγχάνουν. Αυτό από μόνο του μας καθηλώνει. Υπάρχει όμως και κάτι άλλο που ξεχωρίζει στη δουλειά του Αλεξανδράκη. Τον πυρήνα του έργου του αποτελούν τα ελληνικά χαρακτηριστικά, το θάρρος, η αντοχή, η σωματική και πνευματική αφοσίωση, πάνω απ' όλα η αγάπη για την πατρίδα και για ό,τι αυτή αντιπροσωπεύει.

Ο Αλεξανδράκης ως δεκανέας του πυροβολικού και πρώτα απ' όλα στρατιώτης, στις λίγες ανάπαυλες της μάχης ζωγράφιζε με οποιοδήποτε υλικό υπήρχε διαθέσιμο. Μολύβι, κιμωλία, πένα, μελάνι, αποτυπώνουν με τον πυρετό της έντασης εκφράσεις, στιγμές, χειρονομίες, τοπία, πρόσωπα, κινήσεις.

Η έκθεση, εκτός από τις υδατογραφίες, τα σκίτσα, τις ελαιογραφίες αλλά και τη χειροποίητη συλλογή από στρατιωτάκια του ζωγράφου, περιλαμβάνει ιστορικές φωτογραφίες, εφημερίδες της εποχής, έγγραφα του ‘40, αλληλογραφία από το μέτωπο, αυθεντικά αντικείμενα του Ελληνικού, Ιταλικού, Γερμανικού και Βουλγαρικού στρατού, καθώς και αφίσες από εικονογραφίες του ζωγράφου Νείρου.

Πληροφορίες

• Διεύθυνση: Ηρακλειδών 66 και Θεσσαλονίκης, Θησείο
• Τηλ.: 210 3452150, 210 3414466
• Ώρες λειτουργίας: καθημερινά 09:00 - 13:00 και 17:00 - 21:00, εκτός Δευτέρας και απογεύματος Κυριακής
• http://www.cityofathens.gr/el/katoikoi/texnes-politismos/xoroi-politismoy/politistiko-kentro-melina
• http://www.athina984.gr/node/21878
• http://www.fatsimare.net/culture/p2_articleid/13232
• http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%91%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82
• http://www.cslab.ntua.gr/~phib/hellas/alexandrakis.htm

έρευνα στο διαδίκτυο : bilsot

Η θεσσαλονίκη γιορτάζει

μικρό φωτογραφικό αφιέρωμα στην πιο ερωτική πόλη της Ελλάδας.....




οι φωτογραφίες είναι από τον διαδικτυακό χώρο του Δήμου Θεσσαλονίκης
http://www.thessalonikicity.gr/

οι αεροφωτογραφίες είναι του Γιώργου Χατζησπύρου
http://www.aerialphoto.gr/

οι ιστορικές φωτογραφίες είναι από διάφορους ιστοχώρους (sites ) στο διαδίκτυο ( internet )

Στο Πολεμικό Μουσείο η έκθεση :

«80 χρόνια
Ειδήσεις στο Μικρόφωνο
και το Ραδιόφωνο του '40»

Η ραδιοφωνική διαδρομή της Ελλάδας από τον πρώτο ελληνικό ραδιοσταθμό του 1928 στη Θεσσαλονίκη και την ίδρυση του ΕΙΡ ως τη δημιουργία του «Αθήνα 9,84» και των άλλων δημοτικών ραδιοσταθμών, απεικονίζεται γλαφυρά μέσα από πληθώρα φωτογραφιών και ντοκουμέντων της έκθεσης «80 χρόνια Ειδήσεις στο Μικρόφωνο και το Ραδιόφωνο του '40», που άνοιξε τις πύλες της στο Πολεμικό Μουσείο. Στα εγκαίνια της έκθεσης, που συνδιοργανώνουν το Ίδρυμα Προαγωγής Δημοσιογραφίας Αθανάσιου Βασ. Μπότση και το Πολεμικό Μουσείο, παραβρέθηκαν, μεταξύ άλλων, οι βουλευτές της ΝΔ Αργύρης Ντινόπουλος και Νίκος Καντερές, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Δημήτρης Λιντζέρης, ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Απόστολος Κακλαμάνης καθώς και αξιωματούχοι των Ενόπλων Δυνάμεων. Εγκαινιάζοντας την έκθεση, ο πρόεδρος του Πολεμικού Μουσείου, αντιστράτηγος Κωνσταντίνος Τσιμόγιαννης, αναφέρθηκε στην εμφάνιση και τη συμβολή της ραδιοφωνίας κατά τον Πόλεμο του '40, το έργο των δημοσιογράφων και των εκφωνητών, τη δημιουργία του Κ.ΡΑ.ΣΕ.ΔΕ. (Κέντρικού Ραδιοφωνικού Σταθμού Ενόπλων Δυνάμεων), το «σπάσιμο» του κρατικού μονοπωλίου από το Ρούσσο Κούνδουρο και το «Κανάλι 15». Κατά την τελετή προβλήθηκε ένα «πανόραμα» του Ελληνικού Ραδιοφώνου και απονεμήθηκαν τιμητικές διακρίσεις στους βετεράνους δημοσιογράφους και εκφωνητές: Αλέκο Μάλη, Γιάννης Αθανασούλια, Γιώργο Κάρτερ, Ιάσονα Μοσχοβίτη, Γιώργο Βελαχουτάκο, Νίκο Φώσκολο, Μαίρη Ιγγλέση, Ιφιγένεια Ξένου, Γιάννη Μιχαλόπουλο, Στέφανο Ληναίο, Κωνσταντίνο Χιονή, Παναγιώτη Κίσκιλα, Ρούσσο Κούνδουρο, Γιάννη Τζανετάκο και Ελένη Καραμπότη. «Περάσαμε ωραίες στιγμές, δεν ξέρω αν προσφέραμε, κάτι προσφέραμε. Εκείνο για το οποίο καμαρώναμε είναι ότι είχαμε μια καλή άρθρωση τότε, που δεν την ακούμε τώρα», δήλωσε στους δημοσιογράφους η κ. Ιγγλέση. Σύμφωνα δε με τον κ. Ληναίο, «το ραδιόφωνο διαμόρφωσε και το χαρακτήρα μας και ολόκληρη εκείνη τη γενιά». Η έκθεση θα είναι ανοιχτή για το κοινό έως τις 29 Οκτωβρίου.

Πολεμικό Μουσείο
Λεωφόρος Βασιλίσσης Σοφίας και Ριζάρη 2, Αθήνα,
τηλέφωνα 210 7215035 και 210 7244464
http://www.athensinfoguide.com/gr/wtsmuseums/warmuseum.htm

πληροφορίες και υλικό :

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_22/10/2008_253118

το cafe art χαίρεται, γιατί ανάμεσα στους τιμηθέντες ήταν και ο φίλος του blog κ. Στέφανος Ληναίος, του οποίου συνεργασίες και σχόλια έχουν αναρτηθεί αρκετές φορές.

Φίλοι της jazz...για σας!!!

Μια πολύ σημαντική συναυλία της jazz στο Πάλλας στην Αθήνα στις 2/11 και στην Χάγη στις 3/11 από τον Chick Corea, ένα ζωντανό θρύλο της jazz μαζί με τον πασίγνωστο κιθαρίστα John McLaughlin. (Πρώην Mahavinshu Orchestra).
Νομίζω ότι κανένας λάτρης της jazz (αλλά και άλλων ειδών μουσικής όπως jazz-rock, afrocuban, fusion κτλ. γιατί κανένας δεν ξέρει τι ακριβώς θα "βγει") δεν πρέπει να χάσει.

η συνέντευξη στο "ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ"
http://www.topontiki.gr/Pontiki/index.php?option=com_content&task=view&id=3409&Itemid=48
η επίσημη διαδικτυακή διεύθυνση του καλλιτέχνη
http://www.chickcorea.com/
η βιογραφία του (για αγγλομαθείς)
http://www.chickcorea.com/bio.php

το θέμα πρότεινε ο ΙΠΤΑΜΕΝΟΣ ΟΛΛΑΝΔΟΣ
και ανάρτησε στο blog του σχετικό post
http://sobaresapopseis.blogspot.com/2008/10/blog-post_8843.html

Ένας "κατακτητής"...κατακτήθηκε !!!

Ο RUDO SCHWARZ

ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ

ΣΕ ΜΙΑ ΖΟΦΕΡΗ ΕΠΟΧΗ

Όταν το 1943 ο οπλίτης της Wermacht Rudo Schwarz, μετατέθηκε στην κατεχόμενη Κρήτη, δεν φανταζόταν ίσως ούτε ο ίδιος τα αποτελέσματα αυτής της εξέλιξης. Ο Γερμανός στρατιώτης αντίκρισε τις φυσικές ομορφιές, τους ανθρώπους και τα ιστορικά μνημεία του νησιού με μάτια γεμάτα ευαισθησία αλλά και αγωνία. Οι κίνδυνοι που η μεγάλη πολεμική σύγκρουση εγκυμονούσε για το νησί και τους κατοίκους του, τον ώθησαν σε μία πυρετώδη προσπάθεια καταγραφής και αποτύπωσης κάθε εικόνας που τραβούσε την προσοχή του. Μία μετά την άλλη οι σελίδες του ημερολογίου του γέμιζαν από σημειώσεις και σχέδια, ενώ παράλληλα δεν σταματούσε να φωτογραφίζει πρόσωπα και χώρους. Το σημαντικό αυτό υλικό ο ίδιος ο καλλιτέχνης φρόντισε να μεταφέρει στην πατρίδα του μετά την αποχώρησή του από την Κρήτη.

Ο Rudo Schwarz γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1906 στην πόλη Deutsch-Gabel (στη σημερινή βόρεια Τσεχία). Ξεκίνησε την ενασχόλησή του με τη ζωγραφική από νεαρή ηλικία ως αυτοδίδακτος, ενώ στη συνέχεια μαθήτευσε κοντά σε καταξιωμένους δασκάλους. Το 1940 επιστρατεύτηκε και εντάχθηκε ως απλός στρατιώτης στο γερμανικό στρατό. Την περίοδο 1943-1944 υπηρέτησε στην Κρήτη, όπου στον ελεύθερο χρόνο του, με εξαιρετικό ζήλο και αφοσίωση, ασχολήθηκε με την αποτύπωση σε σχέδιο και ακουαρέλα ιστορικών μνημείων και φυσικών τοπίων. Το 1945 συνελήφθη αιχμάλωτος στη Γιουγκοσλαβία, όπου παρέμεινε κρατούμενος ως το 1949. Μετά την απελευθέρωσή του επέστρεψε στη Γερμανία και εγκαταστάθηκε μόνιμα στην περιοχή του Weinheim, όπου συνέχισε την καλλιτεχνική του δραστηριότητα ως το θάνατό του, το 1983. Ατομικές εκθέσεις του οργανώθηκαν στο Weinheim, το Darmstadt και το Heppenheim. Επίσης, συμμετέσχε σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και έργα του εκτίθενται σήμερα στις συλλογές των πόλεων Böhmisch-Leipen, Μονάχου, Χαϊδελβέργης, Mülhausen και Heppenheim.

Οι κύριοι Ingo και Heinz Schwarz, κληρονόμοι του Rudo Schwarz, αποφάσισαν πως η ιδανική θέση του «κρητικού» τμήματος της Συλλογής του πατέρα τους έπρεπε να αξιοποιηθεί στον ίδιο τόπο που αποτέλεσε την πηγή της έμπνευσής του. Έτσι, με την ευγενική μεσολάβηση του Δρ. Σταμάτη Λυμπερόπουλου, ήλθαν σε επαφή με την Εταιρία Κρητικών Ιστορικών Μελετών, στην οποία δώρισαν το σημαντικό αυτό σύνολο.

Η Δωρεά της οικογένειας Schwarz προς την Εταιρία Κρητικών Ιστορικών Μελετών περιλαμβάνει:

• το χειρόγραφο ημερολόγιο του Rudo Schwarz από την περίοδο της παραμονής του στην Κρήτη σε δύο τόμους, στους οποίους εντάσσεται πλήθος σχεδίων και ζωγραφικών έργων,
• δύο φωτογραφικά λευκώματα με περισσότερες από 400 φωτογραφίες, συνοδευόμενες από λεζάντες, και
• δεκαοκτώ ζωγραφικούς πίνακες με τοπία και πορτραίτα.

Η Ε.Κ.Ι.Μ. έχει ήδη εκπονήσει ένα αναλυτικό πρόγραμμα αξιοποίησης της σημαντικής αυτής συλλογής, με ορίζοντα πενταετίας. Αρχικά, προβλέπεται η δημιουργία ιδιαίτερου αυτοτελούς Αρχείου Rudo Schwartz, στο πλαίσιο των Αρχείων του Ι.Μ.Κ. και ακολούθως ειδική καταχώριση στον διαδικτυακό τόπο του Μουσείου. Στη συνέχεια σχεδιάζεται η πραγματοποίηση στο Ιστορικό Μουσείο Κρήτης Περιοδικής Έκθεσης Rudo Schwarz, η οποία θα συνοδεύεται από την έκδοση ενός δίγλωσσου (ελληνικά, γερμανικά) λευκώματος με επιλεγμένα έργα του. Έργα του, επίσης, θα ενταχθούν στη νέα Μόνιμη Έκθεση του Ι.Μ.Κ. για τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Επιπλέον, η Ε.Κ.Ι.Μ. αναλαμβάνει την δίγλωσση έκδοση των τόμων του ημερολογίου του.

δείτε αρχική ανάρτηση στο :

http://irakliowebradio2.blogspot.com/2008/10/rudo-schwarz.html

του μουσικού δικτυακού ραδιοφώνου Ηρακλείου Κρήτης :

http://irakliowebradio2.blogspot.com

πληροφορίες για το Ιστορικό Μουσείο Κρήτης :

http://www.historical-museum.gr/home.html

"ο τοίχος είχε τη δική του ιστορία..."

Τα συνθήματα στους τοίχους των πόλεων πάντα ασκούν μια ιδιαίτερη γοητεία. Καθένα απ' αυτά αποτελεί μια ξεχωριστή κατηγορία τέχνης και την μοναδική έκφραση μιας φωνής, που δεν έχει άλλο τρόπο να ακουστεί.
Επειδή, «αν ο Θεός ήθελε να μην γράφουμε στους τοίχους, θα έδινε τις 10 εντολές σε τετράδιο» , παρακάτω ακολουθούν ορισμένα από τα ωραιότερα:

«Αυτοί που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα, εκνευρίζουν εμάς που τα ξέρουμε.»

(λεωφόρος Αλεξάνδρας, Αθήνα)

«Αν τα λάθη διδάσκουν, τότε έχω καταπληκτική μόρφωση.»

(οδός Μπενάκη, Αθήνα)

«Η χώρα καταστρέφεται από την αδιαφορία, αλλά τι με νοιάζει εμένα?»

(λόφος Στρέφη, Αθήνα)

«Δεν φοβάμαι τίποτα, Δεν ελπίζω τίποτα, Ι am a free man.»

(πλατεία Αγ. Κήρυκου, Ικαρία)

«Θέλω να γίνω αυτό που ήμουν τότε που ήθελα να γίνω αυτό που είμαι τώρα.»

(πλατεία Εξαρχείων, Αθήνα)

«Οι τοίχοι έχουν αυτιά και τα αυτιά μας τοίχους.»

(Ψυρρή Αθήνα)

«Το καλύτερο σχολείο που φωτίζει είναι αυτό που καίγεται.»

(4ο Λύκειο, Καλαμάτα)

«Ο Χριστός δίδαξε και πέθανε. Οι καθηγητές τι περιμένουν?»

(Ε.Μ.Π., Αθήνα)

«Κολόμβε, γ@μώ την περιέργειά σου.»

( Decadence, Αθήνα)

«Το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του.»

(πλατεία Εξαρχείων, Αθήνα)

«Φονιάδες των Ψαριών, Πελεκάνοι.»

(οδός Γερουλάνου, Αργυρούπολη)

«Η μαμά μου λέει ότι αν δεν έχω πέσει στο κρεβάτι μέχρι τις δέκα και μισή, θα πρέπει να γυρίσω σπίτι.»

(Ποτοπωλείον, Αθήνα)

«Μόνο τα καλά κορίτσια κρατάνε ημερολόγιο. Τα κακά δεν έχουν χρόνο.»

( Dark Sun, Αθήνα)

«Δεν υπάρχουν παθητικοί καπνιστές, μόνο αντιπαθητικοί αντικαπνιστές»

( T.E. I .., Αθήνας)

[ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΟΤΙ ΔΙΑΦΩΝΩ ΚΑΘΕΤΑ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ...ΔΕΝ ΤΟ ΚΟΒΩ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΠΟΥΝ ΟΤΙ ΛΟΓΟΚΡΙΝΩ!!!!!]

«Το Lifestyle είναι μαγικό, από μηδενικό σε κάνει νούμερο.»

(Γκάζι, Αθήνα)

«Θεσσαλονίκη, η μόνη πόλη που γράφεται με δύο Σίγμα και προφέρεται με δύο Λάμδα.»

(Μύλος, Θεσσαλονίκη)

«Διατηρείτε την Αθήνα καθαρή. Πετάτε τα σκουπίδια σας στον Πειραιά.»

(Μεταξουργείο, Αθήνα)

«Ο Χριστός πέθανε, ο Αϊνστάιν πέθανε, και Εγώ δεν αισθάνομαι καλά τελευταία.»

( Aν club, Αθήνα)

«Ζαλίζομαι. Σταματήστε τη Γη να κατέβω.»

(Α.Π.Θ., Θεσσαλονίκη)

«Συμμετέχω, Συμμετέχεις, Συμμετέχει, Συμμετέχουμε, Συμμετέχετε, Αποφασίζουν.»

(οδός Σινώπης, Αθήνα)

«Μήπως ήρθε η ώρα να πεθάνουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην χώρα που τους γέννησε ; »

( οδός Σινώπης, Αθήνα)

«Τα γκαζάκια δεν είναι μόνο για καφέδες.»

(οδός Παπαδιαμαντοπούλου, Αθήνα)

«Έγχρωμη TV , Ασπρόμαυρη Ζωή.»

(οδός Στουρνάρη, Αθήνα)

«Μην τα περιμένετε όλα από την Αστυνομία. Χτυπηθείτε μόνοι σας.»

(Παπασωτηρίου, οδός Στουρνάρη, Αθήνα)

«Η Βία δεν είναι Λύση, η Λία όμως είναι Βίσση.»

(Μύθος, Ρέθυμνο)

σημ. του cafe art : Η συμμετοχή είναι του Στέφανου Ληναίου.

Νίκος Καλογερόπουλος, ηθοποιός.

βιογραφικό:

Ο Νίκος Καλογερόπουλος γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Φιλιατρά Μεσσηνίας όπου και εδιδάχθη την "Αγροτικήν". Παρακολούθησε μαθήματα στις σχολές θεάτρου Κωστή Μιχαηλίδη, Βεάκη, Αθηνών.
Η πρώτη του εμφάνιση στην τηλεόραση ήταν στο έργο του Ν. Καζαντζάκη "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται". Ακολούθησαν τα "Μεθυσμένη πολιτεία", "Χαίρε Τάσο Καρατάσο", "Όλη η δόξα όλη η χάρη", "Στο κάμπινγκ", "Ερασιτέχνης άνθρωπος" κ.ά. Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίζεται το 1981 στο "Μάθε παιδί μου γράμματα", όπου κερδίζει το Β Βραβείο Ερμηνείας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Ακολούθησαν τα "Άρπα κόλλα", "Είμαι...", "Ρεμπέτικο" (Βραβείο Εξαιρετικής Ερμηνείας), "Λούφα και παραλλαγή" (Βραβείο Α Ανδρικού Ρόλου). Το 1986 επιχειρεί την πρώτη δική του ταινία, η οποία όμως μένει στα συρτάρια. Αυτό στάθηκε η αφορμή να μείνει "εκτός" δεκαέξι χρόνια.
Η επιστροφή του στον κινηματογράφο έγινε το 2000 με το "Ένας κι Ένας", κερδίζοντας πάλι το Βραβείο Α Ανδρικού Ρόλου. Στο διάστημα της "απουσίας" του έγραψε τα θεατρικά "Σατιρικό των Ελλήνων", "Οι κυνικοί ξανάρχονται". Το 1981 εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο "Θετή Ταυτότης". Το 1991 η ποιητική συλλογή "Επιστρόφια" (Εκδ. Λιβάνη). Το πρώτο του θεατρικό έργο "Ο Μπαμπούλας" παίχτηκε το 1976 στο θέατρο ΚΑΒΑ. Το 1994 κυκλοφόρησε το πρώτο του CD με τίτλο "Τα Δέοντα" από την FM Records.
Είναι παντρεμένος και έχει δύο γιούς.

πηγή : http://www.perizitito.gr/authors.php?authorid=20155

η συνέντευξη :
http://www.ypovrixio.gr/article.php?issues_no=28&contents_id=246

ανάρτηση :
http://ekatevolos.ysee.gr/html/03_05_09.html

το ατυχές περιστατικό :
Μπήκε μέσα ρακένδυτος και χάλασε την παρέλαση στην Πύλο ο Καλογερόπουλος

το σχόλιο του cafe art :
Ο Νίκος Καλογερόπουλος είναι ο καλλιτέχνης έξω από τα κυκλώματα και το life style. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην είναι το έργο του τόσο γνωστό, ένα έργο που μόνο αμελητέο δεν είναι. Βαθιά Ελληνικό, φιλοσοφημένο και έντονα σημερινό.

bilsot

Η αρχαιολογική σκαπάνη και τα ερωτήματα

ΒΡΕΘΗΚΕ Ο ΤΑΦΟΣ
ΤΟΥ ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΥ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ Ή ΤΟΥ ΛΑΓΟΥ
ΤΟΥ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΦΑΡΑΩ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ ;;;

ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΣ Ο ΣΩΤΗΡΑΣ , ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΘΑΜΜΕΝΟΣ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΥΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥΣ ΤΑΦΟΥΣ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΕΟΡΔΑΙΑΣ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑΣ ;;;
ΜΗΠΩΣ ΑΥΤΟΝ ΨΑΧΝΟΥΝ ΤΕΛΙΚΑ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΣΚΟΠΙΑΝΟΙ ΑΡΧΑΙΟ-ΚΑΠΗΛΟΙ ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΑΝΕ ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΤΑΦΩΝ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΣΠΗΛΙΑΣ ;;;
ΓΙΑΤΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΔΕΝ ΠΑΤΕ ΚΥΡΙΟΙ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΜΙΑ ΣΟΒΑΡΗ ΕΚΣΚΑΦΗ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ Ή ΟΧΙ ΕΑΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΥΣΤΑΘΟΥΝ? ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΠΡΩΤΑ? ΝΑ ΣΥΛΗΘΟΥΝ ΟΙ ΤΑΦΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΟΥΝ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΣΤΑ ΣΚΟΠΙΑ ΩΣ ΚΑΛΟΙ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΕΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ;;;
ΠΟΥ ΕΙΣΤΕ ΚΥΡΙΟΙ ΔΗΜΑΡΧΟΙ ΠΟΥ ΚΟΠΤΕΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΜΑΣ ;;; ΠΟΥ ΕΙΣΤΕ ΚΥΡΙΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΚΟΖΑΝΗΣ ;;; ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΑΔΙΑΦΟΡΟΙ ΛΑΪΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΠΟΝΑΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΣΤΕΥΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΑΣ ;;;

ΕΝΑΣ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΜΕΝΟΣ ΚΑΤΟΙΚΟΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ. ΑΛΛΑ ΜΑΛΛΟΝ ΠΟΛΥ ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ!!!

Ο ΕΟΡΔΟΣ

Υ.Γ.
Ο ΚΑΘΕ ΛΑΟΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ. ΕΓΩ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΛΙΓΟΤΕΡΑ ΣΟΒΑΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΕΡΗΦΑΝΟ ΛΑΟ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΠΑΙΣΙΟΥΣ ΤΟΠΙΚΟΥΣ ΑΡΧΟΝΤΕΣ. ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΜΙΑ ΕΠΙΣΗΜΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΑΝ ΤΟΛΜΑΝΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΗΜΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑΣ ( ΔΗΜΑΡΧΟ, ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ , ΝΟΜΑΡΧΗ , ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗ ) . ΑΛΛΩΣ, ΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΚΑΤΑΚΡΑΥΓΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΒΟΡΕΙΟΕΛΛΑΔΙΤΩΝ, ΜΟΛΙΣ ΑΥΤΟ ΒΓΕΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ.

ΝΤΡΟΠΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ!!!!

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ CAFE ART :
Το πιο πάνω κείμενο ήρθε με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και παρουσιάζεται με την επιφύλαξη του αδιασταύρωτου των πληροφοριών που περιέχει. Οι απόψεις και οι χαρακτηρισμοί είναι του γράφοντος το κείμενο που τις περιέχουν.

Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων

Δεν είναι μουσειακό αντικείμενο. Δεν είναι εύρημα λατρευτικό ή αντικείμενο - προσφορά σε θεότητα. Είναι ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ και ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΟ επίτευγμα των Ελλήνων μιας εποχής, που μας δίδαξαν, πως το ελληνικό πνεύμα ήταν σε...παρακμή!!!

Το Ιωνικό Κέντρο με τη συνεργασία της Ομάδας Μελέτης του Μηχανισμού των Αντικυθήρων και του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, οργανώνει την πρώτη έκθεση στην Ελλάδα για το περίφημο εύρημα. Η Έκθεση τελεί υπό την Αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού.

Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων, ο οποίος εκτίθεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, είναι ένα αρχαίο μηχανικό αντικείμενο που άρχισε να "αποκωδικοποιείται" επιστημονικά μόλις τα τελευταία χρόνια που προκαλεί το διεθνές ενδιαφέρον και ξαναγράφει την ιστορία της επιστήμης και του πολιτισμού, όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά παγκόσμια.

Η Έκθεση στο Ιωνικό Κέντρο, Λυσίου 11, στην Πλάκα, θα διαρκέσει από τις 22 Οκτωβρίου ως τις 14 Δεκεμβρίου, περιλαμβάνει τα πιο πρόσφατα αποτελέσματα της συνεχιζόμενης έρευνας και πλαισιώνεται από επιστημονική ημερίδα και ομιλίες για το ευρύτερο κοινό.

πληροφορίες - ενημέρωση :

http://www.ionic.gr/politismos/ektheseis/mechanismos

http://www.physics4u.gr/articles/2006/ypologistis_antikithiron.html

Εικαστική θεραπεία (Art Therapy)

Η Εικαστική θεραπεία (Art Therapy) είναι μια σχετικά νέα μορφή ψυχοθεραπείας. Στη χώρα μας έχει αρχίσει να εφαρμόζεται με ιδιωτική πρωτοβουλία από το 1980. Στην Αμερική είναι αναγνωρισμένο επάγγελμα από το 1960 κια στην Αγγλία από το 1982. Οφείλει το όνομά της στον καλλιτέχνη Andrian Hill, ο οποίος το 1945 οργάνωσε "εργαστήρια ζωγραφικής" κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του σε σανατόριο και άρχισε να ζωγραφίζει με άλλους νοσηλευόμενους, παρατηρώντας τη βελτίωση στην υγείας τους.

Είναι μια προβλητική τεχνική, που επιτρέπει σε ενήλικες και παιδιά να κατασκευάσουν μια εικόνα του κόσμου, όπως τον βιώνουν. Χρειάζεται μόνο η επιθυμία. Το εικαστικό έργο δε χρειάζεται να είναι αισθητικά ωραίο. Το σημαντικό είναι πως βρίσκεται εκεί, απέναντι από τον θεραπευόμενο. Λειτουργεί σαν "δοχείο" για τα συναισθήματα, αλλά και σαν "τόπος συνάντησης" της σχέσης του με τον θεραπευτή. Από τη στιγμή που το έργο ή η εικόνα έχει εκτεθεί στο βλέμμα, έχει μοιραστεί. Συνήθως οι εικόνες "τρέχουν", είναι μπροστά από τη συνείδηση. Όταν συνδεθούν και γίνουν συνειδητές, το άτομο οδηγείται μέσα από την επίγνωση, στην κάθαρση!

βοήθημα: κείμενο της ΜΑΡΙΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
στο FENG SHUI Τεύχος 2 Ιούλιος-Αύγουστος 2007

http://e-psychology.gr/content/view/239/77/

http://www.naftemporiki.gr/t+z/story.asp?id=1439631


σχόλιο του cafe art : Μας χρειάζεται μαζική Εικαστική Θεραπεία, μετά από όσα βλέπουμε και ακούμε στις μέρες μας. Τουλάχιστον είναι ανώδυνη και δεν θα καταναλώσουμε φάρμακα, παρά μόνο μπογιές !!!

bilsot

ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ 7 ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΚΡΥΑ ΜΑΣ

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ;
Κώστας Μπαλαχούτης, περιοδικό ΠΙΣΤΑ Ιούνιος 2001

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ ΣΤΕΛΙΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗ

Ο Στέλιος Καζαντζίδης γεννήθηκε στις 29 Αυγούστου του 1931 στη Νέα Ιωνία, στην οδό Αλαείας 33. Ο πατέρας του ήταν ποντιακής καταγωγής και η μητέρα του προσφυγοπούλα από τα μέρη της Τουρκίας. Από μικρό παιδί αναγκάζεται να βγει στην βιοπάλη. Μένει ορφανός από πατέρα σε ηλικία 14 ετών. Δουλεύει σκληρά, κάνοντας διάφορα επαγγέλματα (οικοδομή, εργοστάσια και άλλα), για να ζήσει την οικογένεια του. Τον Ιούλιο του 1952 ηχογραφεί το πρώτο του τραγούδι στην Columbia, με τίτλο "Για μπάνιο πάω", του Απόστολου Καλδάρα, το οποίο δε γνώρισε επιτυχία. Με το επόμενο, όμως, το "Δεν θέλω το κακό σου", του Γιάννη Παπαιωάννου, κάνει ένα από τα πιο γνωστά κι επιτυχημένα σουξέ και προκαλεί αίσθηση. Από τότε, η μία επιτυχία διαδέχεται την άλλη.

Ο Καζαντζίδης σύντομα καταξιώνεται στο χώρο του τραγουδιού, γίνεται είδωλο και εκφραστής των προβλημάτων και των παράπονων της λαϊκής τάξης. Το 1957 γνωρίζει στη Θεσσαλονίκη τη Μαρινέλλα και γίνονται καλλιτεχνικό ζευγάρι. Γνωρίζουν τεράστια απήχηση από τις πρώτες κιόλας ηχογραφήσεις τους
("Η πρώτη σου αγάπη είμαι εγώ" και "Νίτσα, Ελενίτσα" του Γιώργου Μητσάκη) και καθιερώνεται στη συνείδηση του κοινού.

Το 1961 συμμετέχει στις μουσικές θεατρικές παραστάσεις των Μάνου Χατζιδάκι και Μίκη Θεοδωράκη ερμηνεύοντας ζωντανά - και αργότερα σε δίσκους- τα τραγούδια τους. Τον Ιανουάριο του 1964, ο Καζαντζίδης αφήνει την Κολούμπια και πηγαίνει στις εταιρίες του Μίνου Μάτσα "Odeon-Parlophone". Τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς παντρεύεται την Μαρινέλλα. Ηχογραφούν την "Καταχνιά", σε μουσική Χρήστου Λεοντή και στίχους Κώστα Βίρβου.

Το 1965 εμφανίζεται για τελευταία φορά σε λαϊκό μαγαζί, στο "Φαληρικόν" του Μαργωμένου στην οδό Ηπείρου, εγκαταλείποντας ουσιαστικά το πάλκο, σε ηλικία μόλις 34 ετών. Το 1966 χωρίζει με την Μαρινέλλα και την επόμενη χρονιά πραγματοποιούν τις τελευταίες ηχογραφήσεις τους στην εταιρεία Philips ("Μη μου λέτε γι' αυτήν", "Απόψε σ' έχω στην αγκαλιά μου", "Η καρδιά της μάνας" κ.λ.π.). Το 1968 δίνει την ευκαιρία στο Χρήστο Νικολόπουλο να περάσει στη δισκογραφία ερμηνεύοντας το πρώτο τραγούδι "Νυχτερίδες κι αράχνες", σε στίχο Κώστα Βίρβου, που γνωρίζει μεγάλη επιτυχία. Το 1971 κυκλοφορεί ο δίσκος 33 στροφών, "Καζαντζίδης Νο3", που δίνει τη δυνατότητα στο νεαρότερο κοινό να γνωρίσει τις κλασικές ερμηνείες του, στα τέλη του '50 και στις αρχές του '60. Το 1973 ηχογραφεί έξι δημιουργίες του Ακη Πάνου ("Η ζωή μου όλη", "Το θολωμένο μου μυαλό", "Μίσος", "Οι μισοί καλοί", "Αντε να περάσει η μέρα", "Τα όνειρα που χτίζονται"). Το 1974 ηχογραφεί το άλμπουμ "Στην Ανατολή" σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη. Την επόμενη χρονιά όλη η Ελλάδα τραγουδά το "Υπάρχω", σε στίχους Πυθαγόρα.

Από τότε ακολουθούν 12 συνεχή χρόνια αποχής- και μεγάλων παραπόνων από μέρος του ερμηνευτή- και από τη δισκογραφία. Επανέρχεται το 1987 με το άλμπουμ "Στο δρόμο της επιστροφής", του οποίου οι πωλήσεις- μόνο στη χώρα μας- αγγίζουν τα 200.000 αντίτυπα. Από τότε, σε αραιά διαστήματα, μας χαρίζει δείγματα από το σπάνιο ταλέντο του μέσα από δίσκους που γίνονται χρυσοί από τη πρώτη κιόλας μέρα της κυκλοφορίας τους στη δισκοπωλεία ("Βραδιάζει", "Βιώματα", "Αφιέρωμα", "Τραγουδώ", "Ερχονται χρόνια δύσκολα" κ.α.). Ανάμεσα τους ξεχωρίζουν η ζωντανή ηχογράφηση "Ενα γλέντι με τον Στελλάρα" και οι πετυχημένες συμμετοχές του σε 4 δίσκους με Ποντιακά τραγούδια. Μοναδικές, επίσης, στιγμές η ερμηνεία του στο τραγούδι "Πέτρινα χρόνια" του Σταμάτη Σπανουδάκη, η συμμετοχή του στη σύνθεση του Αντώνη Βαρδή "Στην Ελλάς του 2000", με τους Χάρη και Πάνο Κατσιμίχα και τον Αντώνη Βαρδή, και η επανεκτέλεση παλιών τραγουδιών των Τσιτσάνη, Τζουανάκου, Μητσάκη, Παπαιωάννου κ.α.

Από το τεράστιο σε όγκο ρεπερτόριο του θα ξεχωρίζαμε, μεταξύ άλλων, τις συνθέσεις των:

Μανώλη Χιώτη "Θεσσαλονίκη μου", Απόψε φίλα με"
Βασίλη Τσιτσάνη "Ισως αύριο", "Ασπρο πουκάμισο"
Γιώργου Μητσάκη "Πέφτουν τα φύλλα από τα κλαριά", "Είν' όλα μαύρα"
Βασίλη Καραπατάκη "Η κοινωνία με κατακρίνει"
Παναγιώτη Πετσά "Ο χαλκάς της γης"
Μπάμπη Μπακάλη "Θέλω να πεθάνω", "Οταν μεθάει ο άνθρωπος"
Στέλιου Χρυσίνη "Πυρ, γυνή και θάλασσα"
Απόστολου Καλδάρα "Απ' τα ψηλά στα χαμηλά", "Στο τραπέζι που τα πίνω"
Χρήστου Κολοκοτρώνη "Υπάρχουν και καλά παιδιά", "Εξω απ' άδικο"
Γιάννη Τατασόπουλου "Πολλές μανάδες κλάψανε"
Γεράσιμου Κλουβάτου "Το ανήλικο", Βύθισε μου το μαχαίρι"
Γιώργου Ζαμπέτα "Βαθιά στη θάλασσα θα πέσω", "Με το βοριά"
Θεόδωρου Δερβενιώτη "Στις φάμπρικες της ξενητιάς", "Το διαβατήριο"
Μάνου Λοϊζου "Δε θα ξαναγαπήσω"
Σταύρου Ξαρχάκου "Απονη ζωή" κ.α.

Επίσης, πολλά σημαντικά κλασικά λαϊκά τραγούδια φέρουν την υπογραφή του ως συνθέτη και στιχουργού ("Τώρα που φεύγω απ' τη ζωή", σε στίχο Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, "Μια παλιά ιστορία", "Στις φάμπρικες της Γερμανίας", σε στίχο Κώστα Βίρβου, "Και αν γελάω είναι ψέμμα", σε στίχο Ευάγγελου Ατραϊδη κ.α.)

Ο Στέλιος Καζαντζίδης είναι ο μεγαλύτερος τραγουδιστής που έβγαλε ποτέ αυτός ο τόπος και η φωνή και τα τραγούδια του είναι μέρος της πολιτισμικής μας παράδοσης και κληρονομιάς Από τα πρώτα βήματα της καριέρας του ήρθε σε ρήξη με το "κατεστημένο" της δισκογραφίας και τους εχθρούς του αυθεντικού λαϊκου τραγουδιού. Ακόμη και στις μέρες μας παραμένει έξω από το "marketing" και τις στρατηγικές της σύγχρονης δισκογραφίας και δε διστάζει να αντιπαρατεθεί σε αυτούς που πολεμούν το γνήσιο λαϊκό τραγούδι.

Έπειτα από 161 οδυνηρά μερόνυχτα πάλης με τον καρκίνο, ο Στέλιος Καζαντζίδης υπέκυψε (14-9-2001) στις 10.53 το πρωί, στο 918 δωμάτιο του Ιατρικού Κέντρου Αθηνών.

ΠΗΓΗ http://www.trapezounta.com/kazantzidis1.htm


αναδημοσίευση από το
http://citypress-gr.blogspot.com/2008/10/blog-post_6665.html

δες και
http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=News&file=article&sid=15

http://www.kairatos.com.gr/kazandzidis.htm

http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=index&sort=alpha&singer_id=25

http://www.matia.gr/7/73/7306/7306_1_6.html


έρευνα bilsot

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ

Ένας σεμνός καλλιτέχνης, που αναδεικνύει με τα τραγούδια του τον πλούτο της ελληνικής μουσικής. Η ευαισθησία του σε μαγεύει, τόσο με το άκουσμα της φωνής του, όσο και με το στίχο των τραγουδιών του. Η παρουσία του σε συναυλίες είναι πολιτιστικό γεγονός, στους τόπους που επιλέγει να εμφανιστεί. Κάθε δουλειά του και ένα φρέσκο, δροσερό αεράκι στην ελληνική δισκογραφία. Οι θέσεις του ξεκάθαρες, σταράτες, έντιμες.

" Δεν έχω κάνει καμία συμμετοχή από συνοικέσιο. Τα καλά τραγούδια βγαίνουν μέσα από τις παρέες. Δεν βγαίνουν από αγγελίες στις εφημερίδες."
"Οι μεγάλοι χώροι θέλουν να δουλεύουν Παρασκευή και Σάββατο, να δίνουν δυο μεροκάματα στους καλλιτέχνες και να βάζουν μέσα δυο και τρεις χιλιάδες κόσμο. Η φτήνια φέρνει τον παρά. Νομίζω ότι κάποια στιγμή θα αντιδράσει ο κόσμος δε αυτή την κοροϊδία."
"Δεν είμαι Τσιτσάνης ή Χατζιδάκις. Απλά νομίζω ότι είναι ωραίο να δημιουργείς κάτι το οποίο το σέβεσαι πρώτα απ’ όλα εσύ και μετά όλοι οι άλλοι."
"Ίσως να είχα φτάσει και ψηλότερα, αλλά έχω αρνηθεί πολλά πράγματα. Αρνούμαι να πάω στο μικρό της Επιδαύρου, στο Μέγαρο Μουσικής, στο Φεστιβάλ Αθηνών. Γιατί δε νιώθω έτοιμος και γιατί κατά κάποιο τρόπο δεν συμφωνώ με το λόγο ύπαρξης αυτών των χώρων και με τον τρόπο που τα παρουσιάζουν. Πιστεύω ότι ο πολιτισμός δεν χαλιναγωγείται και κακώς για μένα ελέγχεται από την πολιτεία. "

έγραψαν : http://www.musiccorner.gr/nees_kyklof/05/thalassinos.html
http://www.athina984.gr/node/8871
βιογραφικό :
http://www.musiccorner.gr/biografies/thalassinos.html
συνέντευξη στο : MusicHeaven
http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=News&file=article&sid=341
διάβασε και στο ΔΙΦΩΝΟ τεύχος 152 Ιούνιος 2008
http://www.difono.gr/content/view/371/66/
δισκογραφία : http://www.musicheaven.gr/html/

Η ιστορία και το τίμημα μιας φωτογραφίας

Την έμπνευση γι' αυτήν την ανάρτηση μου έδωσε ένας αναγνώστης με την ανάρτηση του εδώ η οποία τράβηξε την προσοχή μου.
Ο Kevin Carter (στη φωτογραφία) κέρδισε το βραβείο Pulitzer για τη φωτογραφία (παρακάτω) που τράβηξε στο Σουδάν το 1993 και η οποία δημοσιεύτηκε στους New York Times στις 26 Μαρτίου της ίδιας χρονιάς. Το βραβείο έμαθε ότι το κέρδισε στις 12 Απριλίου του 1994. Το παρέλαβε στις 14 Μαίου και μετά δύο μήνες, στις 27 Ιουλίου, αυτοκτόνησε.
Όταν ο Κevin έβγαλε την φωτογραφία δεν δούλευε για λογαριασμό κανενός περιοδικού και με τις φωτογραφίες του ήθελε να δείξει την πείνα που υπήρχε στο Σουδάν και στην Αφρική γενικά. Ολόκληρη την ιστορία του (αγγλικά) μπορείτε να την διαβάσετε εδώ.

Η φωτογραφία του προκάλεσε σωρία σχολίων, συναισθημάτων, αντιδράσεων και ενεργειών για το πρόβλημα της πείνας στην Αφρική. Η φωτογραφία απεικονίζει ένα υποσιτισμένο κοριτσάκι που σέρνεται για να φτάσει σε κέντρο διανομής τροφής ενώ παρακολουθείται από ένα όρνεο το οποίο περιμένει το θάνατο της για να μπορέσει να ζήσει αυτό.


Ο Kevin ήθελε με την δουλειά του να ξυπνήσει συνειδήσεις και να προσφέρει λύσεις στο πρόβλημα του υποσιτισμού στην Αφρική. Αυτό δεν το αμφισβητεί κανένας. Όμως υπήρξε μεγάλη αντίδραση από μεγάλη μερίδα του κόσμου σχετικά με το αν έπρεπε να βοηθήσει ή να τραβήξει την φωτογραφία (η οποία παρεπιπτόντως χρειάστηκε 10 λεπτά για να τραβηχτεί και ο ίδιος δήλωσε ότι περίμενε άλλα 10' μήπως και το όρνεο ανοίξει τα φτερά του). Στη συνέχεια έδιωξε το όρνεο, και κάθησε κάτω από ένα δέντρο και έκλαψε. Δεν βοήθησε γιατί απαγορευόταν να αγγίζουν υποσιτισμένους για τον φόβο διάδοσης ασθενειών. Εξάλλου είχε μόλις 30' καιρό πριν αναχωρήσει το ελικόπτερο ανθρωπιστικής βοήθειας που τους μετέφερε.
Είμαι σίγουρος ότι πέρασε και από το μυαλό του ότι μπορεί να θυσιαστεί μια ζωή αν είναι στη θέση της να σωθούν χιλιάδες. Όμως παραμένει αναμφισβήτητο γεγονός ότι δεν βοήθησε τον συνάνθρωπό του την στιγμή που χρειαζόταν.
Αυτό ήταν και το ψυχοφθόρο στην δουλειά του Kevin. Στο γράμμα που βρέθηκε στο αυτοκίνητο που αυτοκτόνησε γράφει ότι τον στοιχειώναν ζωντανές αναμνήσεις από γεγονότα σαν το παραπάνω, σκοτωμούς, πτώματα, θυμό, πόνο, τρελλών ανθρώπων που τους αρέσει να τραβούν την σκανδάλη... Η ζωή του επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές, αφού ήταν γεμάτη προβλήματα ενώ ο ίδιος έκανε όλο και μεγαλύτερη χρήση ναρκωτικών (white pipe) για να ανταπεξέλθει.
Οι ενοχές του σε συνδιασμό με την επιτυχία της φωτογραφίας του, όταν δηλαδή είδε εκτός από τις θετικές επιπτώσεις στο πρόβλημα του υποσιτισμού και όλες τις άλλες, όπως τον θαυμασμό από τον χώρο του, τον χλευασμό από συνανθρώπους, πως άνοιγαν οι πόρτες στη δουλειά του κ.ο.κ. τον οδήγησαν στην αυτοκτονία. Χαρακτηριστικό ένα άλλο απόσπασμα από το γράμμα που βρέθηκε στο αμάξι: "Ο πόνος της ζωής ξεπερνά την χαρά στο βαθμό που η χαρά δεν υπάρχει πιά..."

Θέλοντας να αντλήσω συμπεράσματα από την απίστευτη αυτή ιστορία κατέληξα στα παρακάτω:

• Μπορούμε να συνοψίσουμε ότι από πλευράς χρησιμότητας άξιζε ο θάνατος του παιδιού για να ξυπνήσει ο κόσμος αλλά από την υπαρξιακή πλευρά του φωτογράφου, οι ενοχές ήταν τόσο πολλές που τον οδήγησαν στην αυτοκτονία.
• Η δουλειά δεν μπορεί ποτέ να προηγείται της ανθρωπιάς, ακόμη και αν μπορεί στο μέλλον να επανορθώσει στο πολλαπλάσιο.
• Πρέπει να έχεις συνείδηση ότι η δουλειά σου δεν προκαλεί κακό στην κοινωνία και δεν είναι παραπάνω απ'όσο χρειάζεται για να συντηρηθείς. Τις υπόλοιπες, πολύ μεγαλύτερες, ανάγκες της ψυχής σου μπορεί θαυμάσια να τις αναπληρώσει η εθελοντική εργασία.
• Ασε την φωτογραφία να κάνει αυτό για το οποίο τραβήχτηκε - να σ'αγγίξει. Αν είσαι συγκινημένος/-η από την τεράστια φτώχεια και την αγωνία που προβάλλει αυτή η δυναμική και υποβλητική φωτογραφία, να ευαισθητοποιείς για να κάνεις κάτι γι' αυτό. Χρησιμοποιήστε αυτήν την εικόνα ως ξεκίνημα, μια έμπνευση, για να αλλάξεις τις δικές σου συνήθειες.
  Για να αλλάξουμε τα πράγματα πρέπει να το κάνουμε εμείς οι ίδιοι, και για να το κάνουμε πρέπει να θέλουμε να το κάνουμε. Αυτή η φωτογραφία με κάνει, όπως και πολλούς άλλους που την είδαν, να εξοργίζονται. Αυτό το συναίσθημα θα πρέπει να διατηρήσουμε και αφού το εκλογικεύσουμε, να πράξουμε αναλόγως.
  Να γνωρίζετε, αλλά το πιο σημαντικό, να είστε ενεργοί!
• Άφησα για το τέλος το επίκαιρο θέμα με την οικονομική κρίση. Όταν όλα τα λεφτά που δώθηκαν για να σώσουν τις τράπεζες μπορούσαν να σώσουν όλους τους υποσιτισμένους του κόσμου, όταν όλα τα λεφτά που μπορούσαν να μορφώσουν τον κόσμο στις αξίες της ζωής θα σπαταληθούν σε νέα καταναλωτικά δάνεια, τότε είναι απολύτως κατανοητό: α.) να βλέπουμε χιλιάδες αφίσες στις τερατούπολεις μας οι οποίες διαφημίζουν το τελευταίο μοντέλο κινητού οδηγώντας τις νέες γενιές σε μεγαλύτερο αμοραλισμό και άγνοια και β.) μ'αυτό τον τρόπο θα συνεχίσουν να υπάρχουν φωτογράφοι σαν τον Kevin και υποσιτισμένα κοριτσάκια σαν αυτό στη φωτογραφία του, που θα υποφέρουν και θα πεθαίνουν για να μας κάνουν να εξοργιζόμαστε, επειδή μας ενόχλησαν τον ύπνο.

Κάνοντας μια βόλτα στο ιστιοχώρο βρήκα ότι η φωτογραφία και η ζωή του Kevin Carter συγκίνησαν και άλλους, ιδιαίτερα μουσικούς. Έτσι αναφέρω ότι οι Savatage έχουν κάνει μια δουλειά που ονομάζεται Poets and Madmen (είναι μια φανταστική ιστορία που βασίζεται όμως στον Kevin Carter). Επίσης παραθέτω τους στίχους δύο συγκροτημάτων που αναφέρονται στο θέμα.

Manic Street Preachers
"Kevin Carter"

Hi Time magazine hi Pulitzer Prize
Tribal scars in Technicolor
Bang bang club AK 47 hour

Kevin Carter

Hi Time magazine hi Pulitzer Prize
Vulture stalked white piped lie forever
Wasted your life in black and white

Kevin Carter

The elephant is so ugly he sleeps his head
Machetes his bed Kevin Carter kaffir lover forever
Click click click click click
Click himself under

Kevin Carter


Caliko 2003
"JEFFREY’S BAY"

The lesser-known of two songs written about Kevin Carter.

If you saw my face would you remember me
From a photograph you’d taken years ago
Beneath the shadow of a crowd of gathering birds
Where everything we tried just failed to grow
I looked for you in Durban and Johannesburg
I followed you from there to Jeffrey’s Bay
And now I’m standing and you never knew and I never knew
They picked you up and carried you away
Somebody told me that’s not good enough
Somebody told me I was wrong

επισήμανση του cafe art :
είναι αναδημοσίευση από το φιλικό blog του Ιπτάμενου Ολλανδού
στη διεύθυνση http://sobaresapopseis.blogspot.com/2008/10/blog-post_14.html

bilsot