ΣΥΝΑΥΛΙΑ ENNIO MORRICONE
Θέατρο Ηρώδου του Αττικού.
Κυριακή 28 και Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου. Δύο Μαγικές Βραδιές με σπουδαίες Μουσικές για τον Κινηματογράφο καθώς και Πρώτη Παγκόσμια Παρουσίαση του Ελληνικού του Έργου! Ο Ennio Morricone, ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες κινηματογραφικής – αλλά όχι μόνο! – μουσικής του καιρού μας έρχεται ξανά στη χώρα μας για να μας χαρίσει δυο υπέροχες βραδιές με τη μοναδική μαγεία και γοητεία της τέχνης του. Ο πολυβραβευμένος, και πρόσφατα τιμημένος με Όσκαρ για τη συνολική του προσφορά στην κινηματογραφική μουσική, συνθέτης θα παρουσιάσει ένα πρόγραμμα με ξεχωριστές και διαχρονικές επιτυχίες που έχει γράψει για μεγάλες ταινίες του ευρωπαϊκού και αμερικάνικου σινεμά και, ΣΕ ΠΡΩΤΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ – και σε πλήρη συμφωνική μορφή – το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΡΓΟ του, “Sicilo e altri frammenti”.
ΜΟΥΣΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ. Ο άλλος άξονας των συναυλιών του είναι, βέβαια, το γνωστό του project, «Μουσική για τον Κινηματογράφο», κάτι που αποτελεί και το βασικό περιεχόμενο των live του Ennio Morricone εδώ και μια δεκαετία τουλάχιστον. Χωρισμένο σε θεματικές ενότητες με εύγλωττους τίτλους («Ο Μοντέρνος Μύθος στο Σινεμά του Sergio Leone», «Επικός και Κοινωνικός Κινηματογράφος», «Τραγικό και Λυρικό Σινεμά» - ή ακόμα και το εκπληκτικά ποιητικό «Σκόρπια Φύλλα»!) το πρόγραμμα περιλαμβάνει μεγαλειώδεις στιγμές και συγκινητικές μελωδίες από ταινίες όπως «Οι Αδιάφθοροι», «Κάποτε στην Αμερική», «Ο Θρύλος του 1900», «Σινεμά ο Παράδεισος», «Μαλένα», «Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος», «Κάποτε στη Δύση», «Η Εργατική Τάξη πάει στον Παράδεισο», «Η Συμμορία των Σικελών», «Μανταλένα», «Μάρκο Πόλο», «Απώλειες Πολέμου», «Η Αποστολή» κ.ά. – που μένουν χαραγμένες μέσα μας εξαιτίας της μουσικής που έχει γράψει γι’ αυτές ο Ennio Morricone.
Στις συναυλίες του στο Ηρώδειο, ο Ennio Morricone διευθύνει την αγαπημένη του ορχήστρα, την Roma Sinfonietta – ενώ συμμετέχει πολυμελής χορωδία, η σοπράνο Susanna Rigacci και η πιανίστρια Gilda Butta. ΜΟΥΣΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ. Ο άλλος άξονας των συναυλιών του είναι, βέβαια, το γνωστό του project, «Μουσική για τον Κινηματογράφο», κάτι που αποτελεί και το βασικό περιεχόμενο των live του Ennio Morricone εδώ και μια δεκαετία τουλάχιστον. Χωρισμένο σε θεματικές ενότητες με εύγλωττους τίτλους («Ο Μοντέρνος Μύθος στο Σινεμά του Sergio Leone», «Επικός και Κοινωνικός Κινηματογράφος», «Τραγικό και Λυρικό Σινεμά» - ή ακόμα και το εκπληκτικά ποιητικό «Σκόρπια Φύλλα»!) το πρόγραμμα περιλαμβάνει μεγαλειώδεις στιγμές και συγκινητικές μελωδίες από ταινίες όπως «Οι Αδιάφθοροι», «Κάποτε στην Αμερική», «Ο Θρύλος του 1900», «Σινεμά ο Παράδεισος», «Μαλένα», «Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος», «Κάποτε στη Δύση», «Η Εργατική Τάξη πάει στον Παράδεισο», «Η Συμμορία των Σικελών», «Μανταλένα», «Μάρκο Πόλο», «Απώλειες Πολέμου», «Η Αποστολή» κ.ά. – που μένουν χαραγμένες μέσα μας εξαιτίας της μουσικής που έχει γράψει γι’ αυτές ο Ennio Morricone.
ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Ennio Morricone γεννήθηκε το 1928 στη Ρώμη. Από μικρός έδειξε ταλέντο για την μουσική μαθαίνοντας να παίζει τρομπέτα και σπουδάζοντας σύνθεση. Στα νιάτα του ανέπτυξε μια διττή προσωπικότητα ως τρομπετίστας της τζαζ και ως εν δυνάμει συνθέτης σοβαρής μουσικής – σπουδάζοντας ακόμα και στο Darmstadt, το κέντρο της αβάν γκαρντ. Οι ανάγκες της επιβίωσης όμως τον έσπρωξαν να έχει και μια πιο «κανονική» δουλειά: έτσι, στο γύρισμα των sixties έγινε ενορχηστρωτής στη δισκογραφική εταιρία RCA Italiana – και λίγο αργότερα στην ορχήστρα της RAI. Αυτό ήταν! Ο Ennio Morricone επαναστατικοποίησε τον ήχο της ιταλικής ποπ – και δεν υπάρχει επιτυχία εκείνης της εποχής, με Gino Paoli, Gianni Morandi, Edoardo Vianello κ.ά. που να μην φέρει τη σφραγίδα του Morricone στην ενορχήστρωση. Παράλληλα, και για τους ίδιους λόγους επιβίωσης, ο Morricone δούλευε και για το σινεμά – ενορχηστρώνοντας μουσικές άλλων αλλά και γράφοντας original, σιγά-σιγά. Ώσπου, το 1964, ήρθε η συνάντηση με τον Sergio Leone. Πρακτικά, στην ταινία “A Fistful of Dollars” («Για μια Χούφτα Δολάρια») δύο μεγάλοι δημιουργοί – ο Sergio Leone και ο Ennio Morricone – έφτιαξαν έναν ολόκληρο κόσμο από ένα απλό big bang! Επειδή όμως πρέπει να σταθούμε μόνο στον Morricone, μόνο με μεγέθη μεγαλοφυίας κρίνεται – και, φυσικά, δεν συγκρίνεται με κανέναν. Ο ήχος του ήταν μια καθαρή ροκ πράξη στον χώρο των σάουντρακ – και η χρήση εξωμουσικών ήχων με απόλυτα καλλιτεχνικό τρόπο έγινε χαρακτηριστικό του, ειδικά στις μουσικές που έγραψε για τα ιταλικά γουέστερν. Από τα γουέστερν αυτά είναι που έγινε αμέσως διάσημος σε όλο τον κόσμο: η μουσική του για την ταινία “The Good, the Bad and the Ugly” («Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος») έκανε πωλήσεις εκείνη την περίοδο (1966-67) ανάλογες με αυτές των Beatles! Όμως τα γουέστερν είναι ένα πολύ μικρό ποσοστό της δουλειάς του Ennio Morricone που, πέραν του Sergio Leone, συνεργάστηκε με σκηνοθέτες όπως Gillo Pontecorvo, Pier-Paolo Pasolini, Bernardo Bertolucci, Sergio Cobucci, Giuliano Montaldo, Roberto Faenza, Marco Bellocchio κ.ά. δίνοντας χαρακτηριστικό ύφος (και ήχο) σε ταινίες ερωτικές, κωμικές, πολιτικές κ.ο.κ. Λίγο αργότερα, συνεργαζόμενος με τον Dario Argento, έδωσε μια συγκεκριμένη ηχητική ταυτότητα στο θρίλερ, εγκαινιάζοντας ουσιαστικά το χαρακτηριστικό giallo (ιταλικό θρίλερ). Όπως έχει πει και ο Bertolucci, «στο γύρισμα της δεκαετίας του ’70, ήταν πολύ δύσκολο να βρεις αξιόλογη ιταλική ταινία την μουσική της οποίας να ΜΗΝ έχει γράψει ο Ennio Morricone»!
Η δεκαετία του ’70 ήταν εξίσου δημιουργική για τον Morricone – που δούλευε πια σε διεθνές (ευρωπαϊκό και αμερικάνικο) επίπεδο. Τα 110 σάουντρακ των sixties είχαν γίνει περίπου 250 στα τέλη των seventies – και κανένα από αυτά δεν είναι ούτε καν μέτριο! Δεν μπορούμε να δώσουμε λεπτομέρειες εδώ – είναι μια συναρπαστική ιστορία, ένα ταξίδι που όποιος θέλει μπορεί να το επιχειρήσει! Όμως θα αναφέρουμε τα high spots από το ’80 και μετά: «Η τραγωδία ενός γελοίου ανθρώπου» του Bernardo Bertolucci, «Ο επαγγελματίας» του Georges Lautner, “The Thing” του John Carpenter, «Το κλουβί με τις τρελές Νο 3» του Lautner επίσης, «Η Βενετσιάνα» του Mauro Bolognini, «Κάποτε στην Αμερική» του Sergio Leone, «Η Αποστολή» του Roland Joffe, «Οι Αδιάφθοροι» του Brian De Palma, “Frantic” του Roman Polanski, «Σινεμά ο Παράδεισος» του Giuseppe Tornatore, «Απώλειες Πολέμου» του De Palma επίσης, “Bugsy” και “Disclosure” του Barry Levinson, “Wolf” του Mike Nichols κ.λπ. – και ούτε ένα Όσκαρ γι’ αυτά τα αριστουργήματα!
Σημασία έχει, πάνω απ’ όλα, ότι ο Ennio Morricone, λίγο πριν κλείσει τα 80 του, παραμένει το ίδιο δημιουργικός και εργατικός όπως πάντα. Ξυπνάει κάθε πρωί στις 5, συνθέτει στο γραφείο του – στην παρτιτούρα και όχι στο πιάνο! – ως το μεσημέρι, πηγαίνει στο στούντιο όπου τον περιμένουν οι φίλοι του από τη Roma Sinfonietta, ηχογραφεί ότι έχει συνθέσει και, αργά το απόγευμα, επιστρέφει στο σπίτι του και στην αγαπημένη του οικογένεια. Αφήνοντας εμάς να μετράμε τα αναρίθμητα αριστουργήματά του…
http://herodeion-events.gr/
http://www.enniomorricone.com/
http://www.deytero.gr/oi-ekdiloseis/o-ennio-morricone-sto-irodeio.htm
http://www.cinemascope.gr/special/irodio2005_01.shtml
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου