Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2009

Δ η μ ή τ ρ η ς Χ ί λ ι ο ς "Χάρτινα φιλιά "

Δ η μ ή τ ρ η ς Χ ί λ ι ο ς

Χ ά ρ τ ι ν α φ ι λ ι ά

Μ υ θ ι σ τ ό ρ η μ α

Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ

Το Μυθιστόρημα του Δημήτρη Χίλιου Χάρτινα φιλιά που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ είναι μια περιπλάνηση στα μονοπάτια του ψυχισμού της γυναίκας και μαζί μια ζωγραφιά σε κιάρο-σκούρο της ανθρώπινης μοναξιάς και της ανασφάλειας. Ο συγγραφέας, μετά από το «Με το σφύριγμα του τραίνου», μια καταγραφή των μικροκοινωνιών της επαρχίας στα χρόνια του ’60, δοκιμάζει έναν πιο φρέσκο τρόπο γραφής μ’ ένα μυθιστόρημα χαρακτήρων.

Ο πιοσύνθετος,μια θεατρίνα μέχρι τα μύχια της ψυχής,σέρνει τον χορό

και δίνει τον τόνο.



Ο Δημήτρης Χίλιος γεννήθηκε στο Επιτάλιο της Ηλείας το 1960.

Σπούδασε δημοσιογραφία και συνεργάστηκε με εφημερίδες και περιοδικά. Κατ’ αρχήν διέπραξε έρευνες, χρονογραφήματα, επετειακά και ιστορικά αφιερώματα, προπονούμενος για σοβαρός συγγραφέας. Στη συνέχεια το γλύκανε με σχόλια επί παντός του επιστητού, κείμενα για το θέατρο, την τηλεόραση.

Μόλις ο κύκλος των δημοσιευμάτων έκλεισε, βάλθηκε να γράφει και να σκίζει κατ΄ οίκον και προς ιδίαν τέρψιν.

Εργάζεται στην Εθνική Πινακοθήκη.

Καταγινόμενος με το διήγημα συμμετείχε σε ομαδικές εκδόσεις, ενώ το 1995 κυκλοφόρησε η συλλογή διηγημάτων του Το Συγκέσιο, επτά ηθογραφικά διηγήματα.

Το 2001 από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορεί το πρώτο του μυθιστόρημα Με το σφύριγμα του τραίνου, μια καταγραφή της καθημερινότητας στην ελληνική επαρχία

στα μέσα της δεκαετίας του ’60.

Το 2005 πειραματίστηκε ξανά με τα Χάρτινα φιλιά από τις εκδόσεις Πατάκη,

ένα μυθιστόρημα περιπλάνηση στα άδυτα του ψυχισμού μιας γυναίκας σύνθετης και πολυτάλαντης, μιας θεατρίνας του μπουλουκιού που ζει σαν να υπήρξε τουλάχιστον η Σάρα Μπερνάρ.


Και... το προηγούμενο βιβλίο του Δημήτρη Χίλιου, εκδόσεις Πατάκη.

"Με το σφύριγμα του τραίνου"

Το ταξίδι, η φυγή, το όνειρο. Η Ελλάδα του ’60.

Ο έρωτας, η μοναξιά κι ο χρόνος.

Συχνά καταστρεπτικός, αναπόδραστος.

Μια ρεαλιστική καταγραφή της πραγματικότητας.



1 σχόλιο:

alkmanas είπε...

(υπάρχουν κι αυτά)
...
Ήτανε χάρτινη η αγάπη μας
λουλούδι που φαινόταν φυσικό
ποτέ τα πέταλα του δεν μαδούσαν
στο βάζο του δε ήθελε νερό

Ο έρωτας κι αυτός από χαρτόνι
ήρως ενός θεάτρου με σκιές
όμως τα βέλη του πονάνε
και κλείνουν δύσκολα οι πληγές
...