".....ποιητική αδεία "(σε πτώση δοτική ="με ποιητική άδεια"

Η Ελλάδα ταξιδεύει σα μαθήτρια γυμνή ,

Τη βιάζουν οι δασκάλοι και το τίποτα υμνεί .

Φόρεσε και μπλε κορδέλα στα λευκά της τα μαλλιά

Και διαβάζει Ξενοφώντα σε υπόγεια σχολειά .

Σε καφενέδες έμαθε να ζει ,

Να πίνει νερομένο ούζο

Και λέξη δεν κατάλαβε ποτέ

Από την ‘’ Κρονστάνδη’’ σου , Καρούζο .

Σε καφενέδες έμαθε να ζει

Και ν’ αγκαλιάζει τον αλήτη

Και λέξη δεν κατάλαβε ποτέ

Απ’ τη ‘’ Νεφέλη’’ σου Ελύτη .

Τις ιδέες μου τις θάβει κι όλο φεύγει σαν τρελή

Και με τα προγράμματά της με βολεύει απ’ τη Βουλή .

Στις απάτες και στους φαύλους μ’ έχει και κωπηλατώ

Σε μια βάρκα , που’ ναι τρύπια , και το άγνωστο ζητώ .

Σε καφενέδες έμαθε να ζει ,

Να πίνει νερομένο ούζο

Και λέξη δεν κατάλαβε ποτέ

Απ’ την ‘’ Κρονστάνδη’’ σου Καρούζο .

Σε καφενέδες έμαθε να ζει

Και ν’ αγκαλιάζει τον αλήτη

Και λέξη δεν κατάλαβε ποτέ

Απ’ τη ‘’ Νεφέλη’’ σου Ελύτη .

Μου τα έχει πάρει όλα τώρα τα ιδανικά

Και τη βρίσκω μες στο δρόμο μια ζωή με δανεικά .

Τα παιδιά της τραγουδάνε μέσα σ’ ένα τενεκέ

Κι έχει γίνει η Ελλάδα η Μανούλα του τεκέ .

Γιώργος Βλάχος