Μακριά τα χέρια απ την τσέπη

Του Γιώργου Γιαννόπουλου

 

Μακριά τα χέρια απ την τσέπη μου, άρπαγα,

μη μαγαρίζεις τον τίμιο μόχθο μου,

μακριά από μένα το βρώμικο χνώτο σου,

πάρε τα μαγαρισμένα με αίμα χέρια σου.

 

Με ανέλαβες απ τη στιγμή της γέννησης,

με βούτηξες στην κολυμπήθρα της θρησκείας σου,

μούκανες πλύση εγκεφάλου στην ιστορία,

μ έκανες πιόνι της ανομίας και διαφθοράς σου.

 

Μού έδωσες, παιδί ακόμα, ψεύτικα ιδανικά,

εικόνες τάχα αγίων και μαρτύρων,

έχτισες στο μυαλό μου....... παρθενώνες δημοκρατίας,

με γέμισες φούμαρα αρχαίου πολιτισμού.

 

Κάποτε ανακάλυψα ότι η θρησκεία είναι υπηρέτης σου,

ότι η αρχαία δημοκρατία είναι σημαία των ρατσιστών,

ότι η πατρίδα, η δική σου, είναι ένα ναρκωτικό,

που μας πασάρουν οι ξενόδουλοι μεγαλοκαρχαρίες.

 

Ανακάλυψα επίσης το απαίσιο πρόσωπο της ψευτιάς σου,

τη συνομωσία σου με τον δήθεν εχθρό της πατρίδας,

την ενεργό συμμετοχή σου σε όλες τις ανομίες και εγκλήματα,

την ενοχή σου σε όσα άσχημα συμβαίνουν στον πλανήτη...

 

 Εσύ είσαι που σκοτώνεις το περιβάλλον,

εσύ σκοτώνεις μυριάδες μωρά από ασιτία στην Αφρική,

εσύ γενοκτονείς Σλάβους, Κούρδους, Εβραίους, Άραβες, Αφγανούς, Ιρακινούς....

εσύ είσαι στυγνός δολοφόνος κατά παραγγελία.

 

Και, ξεδιάντροπα κολυμπάς στις πισίνες των παλατιών σου,

και, κρουαζιερίζεις ανά τον κόσμο καμαρωτός,

και, φουσκώνεις τις κοιλάρες με τα χαβιάρια και τις σαμπάνιες σου,

και, διοργανώνεις δεξιώσεις φιλανθρωπικές για τους δούλους σου.

 

Μακριά τα χέρια απ την τσέπη μου, άρπαγα,

θα στα κόψω,

κι όταν με το καλό πας στον παράδεισό σου,

θα σου φυτρώσει νέα...ο θεός σου....